Dansend door onze dromen.
Al lijken deze woorden droog geschreven
ze zijn meestal beschreven met een potje van tranen inkt.
Mei: de wereld poëzië
oud nieuw leven
ik heb het leven lief gehad
ik heb het leven geleefd
nu geef ik dit leven af
voor het nieuwe leven dat uit mijn assen wederkeert
exvriendin
mijn hart kan je breken
toch blijft het slaan
mijn ziel kan je nemen
maar ik ga hier niet vandaan
mijn gevoelens kun je nemen
mijn tranen zul je zien
maar nog mijn liefste
mijn liefde heb je niet verdiend
houtworm
ik ben een houten dichter
een met een houten hart
het zagemeel zit tussen mijn oren
daar lopen de verhalen verloren
ik ben een dichter met een houten hart
dat zwerft in de nacht
kinneke
het kinneke is moe
het kinneke is moe
zie hem daar is liggen met zijn oogjes toe
vrienden
vrienden zijn zeldzaam
een handje vol is al veel te veel
om te houden van
moet je vechten
pijn lijden tot bloedens toe
vrienden ze zijn zeldzaam
en al jaren zoek
vrienden ze zijn en blijven
een onherkenbaar schilderij
ergens verscholen in een donkere hoek
papa
naïeve idioot
daar in de koude in de goot
hoe kwam je daar zo terecht
door je plezier
door de seks en het bier
ja
naïeve idioot
ik blijf je haten tot de dood
vogeltje was
het vogeltje van was
rust daar in de plas
het vogeltje van was
in het koude water
hij vertoefd nu in een creatief rotting’s proces
het vogeltje van was
je bent bijna af
Nachtmerrie
ik droomde vannacht van men vader
het was een hele nare droom
ik stond perplex te staren
ik bekeek hem als de dood
toen heb ik hem geslagen gemarteld en vermoord
en dat was het eind van een hele nare droom
inktvlek
inktvlek
op een blad papier
verduisterend werkt jou kracht
verduisterend is het diepste van je ziel
inktvlek
op een blad papier
ik tipex je weg van hier
morgen
Morgen zingen we over de zon
en van de meisjes op het balkon
geen zorgen
het wordt een mooi morgen
het leven is een feest
ben je ooit al daar geweest
geen zorgen
dat is voor overmorgen
morgen schijnt de zon en de trommels slaan dan op hol
de morgen
de zwoele zotte morgen
Als het ooit
als de tijd komt
dan zingen we wel
over de zorgen en over de kwel
als de tijd rijp is
dan hoor je de zang van de vogel
die zingt in het ochtendgloren
als de tijd daar is
dan overwinnen we de zorgen van morgen
stooiveld
het strooiveld van Rillaar
op het kerkhofsplein
daar groeien madeliefjes op de graven zo fijn
het strooiveld van Rillaar
ja op het kerkhofsplein
daar ga je op zondag
geen levende ziel voorbij
Bloemenmeisje part 1
Het bloemenmeisje met haar witte rokje aan
Loop daar op het straat
Al de mensen kijken haar na
Met bloemen in haar lange haar
Het bloemenmeisje
Brengt tulpen
Naar haar opa klaas
Het bloemenmeisje
Met tulpen in een vaas
Bloemenmeisje part 2
het bloemenmeisje met haar bloemen
witte gelen rode tulpen
staat daar op het kerkhofsplein
tussen de verkoelde graven
ze legt daar neer het bosje tulpen
op het graf van haar grootvader klaas
en na wat snike en wat wenen
keert ze betreurt naar huize weer
ik zie je...
ik zie
je tranen
je vecht tegen je geweten
tegen je pijn
je staat daar verslagen tot aan de grond
ik vecht voor je gelijk
tegen je pijn
ik ken
je pijn
je verleden
zoektocht
een zoektocht in het verleden
een zoektocht naar de tijd
waar alles werd gegeven ,
zonder zorgen en zonder spijt
we zochten in het verleden
we zochten in de tijd
waar alles werd gegeven
zonder zorgen en zonder spijt
de tijd die is gevlogen
de tijd ging snel voorbij
en zo als alle dichters wel eens schreven
sleet de tijd mij ook voorbij
danser
de danser speelde met zijn ogen
hij danste bij nacht
je zou is moeten weten wat hij toen dacht
hij dacht aan zijn akkoorden
de dans op zijn muziek
toen sprong hij omhoog
en maakte een sierlijke pirouette
toen de muziek stopte met spelen
buigde hij en verliet zijn publiek
zo een intense romantiek
demonen
de demonen ze zijn rondom mij
ze vertelen een verhaal van het eind
maar ik begraaf hen met het verleden
een voor een
geen demon geen dood of een hel
brengt mij dichter bij het eind
hij
hij speelde met zijn woorden
hij speelde met zijn ziel
hij bracht de mensen samen
om te gieren van plezier
nacht
de stilte van de nacht
de nacht zo duister
het maakt het kleinste kind zo bang
niets meer te kunnen waarnemen
de stilte
van de duister
de stilte van de nacht
je maakt het door
de nachten
je ontwaakt er bij
bij dag
duisternis
Elke duivel heeft de kracht van een kristal
Ze brengen je neer
Wees sterk in het gevecht met de duister
Tranen bieden geen oplossing
het is altijd duisterder voor de val
darkness
Each devil has the power of a crystal
They bring you down
Be strong in the battle with the dark
Tears are not the solution
it's always darker before the fall
rouw
als dode rozen in ochtendzon
en duisternis in de mooiste droom
zo zijn de dagen
voor en na de rouw
om hen die dierbaar zijn
en heen zijn gegaan
uitgang
de wereld is een grote bol
en toch ben je er nooit alleen
ik moet maar vluchten telkens weer
ik wil wel roepen maar dat lukt niet meer
de wereld is een grote bol
een uitgang vinden
wie zoekt er mee
wie
wie durft mij te gronden te richten
wie heeft het lef
ik sta hier met beide voeten op de grond
rennend naar de zon de horizon tegemoet
ik blijf me zelf
ook al ben ik van kristal
ik hereis uit het verleden
wie durft mij te gronden te richten
wie kan mij aan
VAN MORGEN TOT
VANDAAG
breiers
de breier breid
hij breid zo zacht
de breier breid
bij nacht
zij breid lapjes voor haar zoon
en dat vind de hij wonder mooi
de breiers breien bij nacht
super snel en zacht
Van morgen tot vandaag
van morgen tot vandaag
het klinkt zo mooi maar toch zo vaag
van morgen tot vandaag
de herinnering naar gisteren
de menigte en ik
de wind waait door men haren
brokstukken overal
de grip ontglimt mijn vingers
de verloren vlinders vliegen maar wat rond
de wereld verandert maar ik volg de menigte niet
ik had een droom en die blijf ik volgen
de wint waait door men haren
de brokstukken van men hart
liggen hier voor mij neer voor de aller laste keer
raampje van de ziel
ik verschuil mij achter mijn gelaat
het raampje van de ziel
daar verstop ik al mijn angsten zo verward en zo fragiel
achter het raampje van men ziel
daar leeft een mannetje zo naïef
in afzondering van de harde realiteit
van de hedendaagse schoonheid
lapjes deken
het lapjes deken dat ik kreeg van mijn mama
heeft gele paarse groene kleuren naast elkaar
ze breide er aan een lap op 24
en bewerkte het zo zorgvuldig
het lapjes deken dat ik kreeg van mijn mama
blijft voor altijd het dierbaarse bezit in mijn bestaan
scherpenheuvel
bedevaarders op het pad
reizend naar Scherpenheuvel
ons dorp er net tussen in
een doortocht voor hen die bidden
je staat er van te kijken
hoe gelovige ze nog zijn
je staat er van te kijken
hoe schijnheilig ze wel zijn
papier-maché
persoonlijke wereld
een wereld vol papier-maché
een wereld flinterdun
de wereld voor jou en mij
bloemen van krentenpapier
wolken van geplukte wol
de regen is van blauwe inkt
in een eigen wereld van papier-maché
een wereld voor ons twee
kaarsen
kaarsen op het tafelsprei
eentje smeult er nog
ze stonden net nog te branden
bij een streken orkest
branden , branden in avondverband
het is zo wonder mooi
je voelt en ziet de warmte
elke keer weer
en verlangd er naar
maar op een moment
is het gedaan
dan is de vlam gedoofd
en is het verhaal gedaan
links of rechts
ik ga men eigen weg
niemand die mij zegt
ga links of rechts
ik ben zo vrij
zo vrij als een vogel
ik spreid mijn vleugels uit
en vlieg hier weg
ergens heel ver weg
daar bouw ik op mijn eigens orkest
daar spelen we dag en nacht
ik sla op de trom
en jij bespeeld de gong
we zijn beide
en kussen de hemelse zon
de zang voor een nieuw gedicht
we gaan onze eigen weg
niemand die ons zegt
ga links of rechts
De schaduw van de dood
de schaduw van de dood
kleurt de avond weer rood
een kind is heen gegaan
vannacht bij volle maan
het kind is dood zijn doodse tranen zo rood
kleurt de schaduw van de dood
zij
als de sterren schijnen
dan is de dag voorbij
de zon die is gaan slapen
en de maan verschijnt
en daar naast mij
daar ligt zij
de persoon die ik alles toe vertouw
ze slaap en denkt aan mij
naast mij
ligt zij
ik hoor haar dromen
ik probeer te ontcijferen wat zij denkt
maar ik raak er niet in
naast mij slaapt zij
en ik doe mijn ogen toe
nieuwe oorlog
het strand is in gevecht met het water
de bliksem met de donder
ze willen beiden meder zijn
van dit alles rondom ons heen
de zon en de avond ze zijn gelijk
ze werken beiden dag en nacht
het katholieke en de islam
ze zijn beiden beschreven uit een en het zelfde boek
al deze religiën ze zijn tijdbommen van ons bestaan
onze landen zijn niet meer zo vrij als we dachten
en daarom vertouwen we niet
er is een nieuwe oorlog in het verschiet
de sprong
ik sprong
ook al was het uitzicht zo diep
ik wilde niet en ik zal niet
leven in een wereld vol pijn
nu niet
en nooit niet
ik sprong zo diep
ik zag het licht komen
was nog nooit zo diep geweest
in het duister links en rechts van mij
violen weerklonken in het diepste van mijn ziel
ze speelden een stuk van rouw
en trouw
het eind was in zicht
het licht kwam dichter bij
en dan ineens
was de deur dicht
April: tijd voor verandering
verandering
Ik verander door de tijd
De pijn zo diep in mij
Ik voel mij verloren in het gevecht met me zelf
Ik wordt vernederd, vermoord
Door de pijn
moeder - natuur -
moeder vechtend tegen de wint
moeders tegen elkaar
moeder natuur en moeder lief
vechtend in pracht en praal
de wind waait door haar haren
de wind waait in haar rug
de wind en moeder
vechtend voor het geluk
ja dat doet de deur dicht
Treurrijk
bloemblaadjes in de palm van mijn hand
rozen geur en kleur
vormen een boeketje vol van kleur
bloemen van de bloesem
bloesem van de boom
het leven van de lente is een treur rijk boeket
het boeket van de sleur
de sleur van het ware gelaat
gevormd in avondraad
het verse gedicht
gevormd met de ogen dicht
boeketje van de sleur
achter een gesloten deur
Dromer
dromer in het gras
dromer in de bloesem
dromer van de zorgen
van de andere kant
dromer in de morgen
dromer in de nacht
hier zijn mijn zorgen
wat had je dan gedacht
mijn verhaal
Dit is een stukje van mijn hart
Dat ik hier te rappen smijt
Een stuk uit mijn jeugd
Een stukje van mijn dromen
Liefde en hoop
Je moet er maar opkomen
Het is aan de lezer
De dichter of de schilder
Een stukje van mijn hart op doek weer te geven
Ik ben geen dichter nog een poëet
Ik ben gewoon een persoon die woorden vorm geeft
Door lief en leed
regen
Het regent en ik zit er midden in
Ze vormen tranen rondom mij
Sierlijk en nat
Regendruppels in mijn haar
Het voelt zo goed,
Om te weten dat het regenen moet
Sierlijke druppels rondom mij
Ergens begin of eind mei
poëzie
De tijd heeft niet stilgestaan,
Vrienden zijn gekomen maar ook gegaan
Niemand die mij nog kent
Of weet dat ik besta
Ik mis niet de jaren van stilverdriet
Nog van herken je me niet
De strijd is gestreden
De klok tikt door
En mijn stem weerklinkt nog steeds uit het duister
Voor u
Dames en ook voor de heer
Dichten verleerd men niet
Je wordt er steeds beter in
droomwereld
ik zweef
in een droomwereld
waar blauw en geel enig zijn
ik zweef in een wereld
van ochtendzon en morgen douw
van liederen bij avondval
ik zweef en leef in een wereld
waar het feest begint
recht voor de raap
een nieuwe dag begint
2 Oudjes
2 oudjes op straat het verkeer raast hen voorbij
en zo als de uren vlogen
zo raasde de 2 oudjes arm in arm het leven voorbij
Tranen van geluk
vogels in de lucht ,
vaders met kind op de rug
dat zijn de dingen waar ik van houw
dat zijn de dingen daar voor laat ik een traan
tranen van geluk
Liefde
net als bloesembomen in hoogseizoen ,
blijft ook de liefde maar even groen.
seizoen in seizoen uit ,
we zoeken telkens weer een nieuwe bruid(egom )
Kaligraffie
mooie letters op papier
daar van kreeg ik het plezier
het plezier om te dichten
te schrijven
te zwichten
voor de letter op het papier
nooit gedacht
ik had nooit gedacht aan een nieuwe start
een nieuwe start met meer liederen en dans
waar kleuren centraal staan
en bloemen bloeien
ik had nooit gedacht aan de persoon achter de mens hun gezicht
van de zoute tranen op hun gelaat
met hun ogen dicht
ik heb nooit gedacht over de lijnen die ik teken op het papier
waarom ik het leuk vind en waarom soms ook niet
ik had nooit gedacht
aan het eind van dit gedicht
hoe ik het zou schrijven
over de liefde en het verdriet
nooit gedacht aan een nieuw gedicht
carnaval
confetti overal op de stoep
en het orkesten op straat
vrouwen en mannen ze doen mee
ze dansen en zingen
ze roepen naar de hemel
en kussen elkaar
de hemel is blauw en met witte wolken bekleed
ik dicht al mijn gedichten samen tot een verhaal
waar de kinderen naar luisteren
terwijl ze hun tegoed doen aan het snoep
ik vertel hen
van ridders op het strand waar ze zandkastelen bouwen
en vechten voor hun land
ze vechten met rozen
voor een jonkvrouw
genoemd naar de zon
een hemelse ster achter deze grote wereld bol
het werd avond
het werd stil
mijn verhaal was verteld
en het boek ging dicht
jong en versleten
jong en versleten ,
ik voel het al in mijn benen
jong en versleten ,
ik voel het aan mijn ziel
jong en versleten
ik ben zo jong en nu al zo fragiel
dromen doe je niet even
je doet het voor de rest van je leven
Treur niet '' overlijden "
treur niet
de morgen brengt weer licht
weg ben ik maar even
je komt me heus
ergens anders terug tegen
ik zeg je niet vaarwel
maar tot wederzien
tranen inkt
potje van tranen inkt
verlangend naar een vers gedicht
rijmende zinnen zweven uit haar pen
ze beleven samen met haar de hel
potje van tranen inkt
verlangend naar een nieuw gedicht
het verdoemde gelaat
De verdoemenis
Van de twijfel
De verdoemenis van het gelaat
Je maakt het door het denken
Het wordt gelezen op je gelaat
de oude man
In het duister bij nacht
Kraste mijn potlood lijnen op het blad
Hij tekende een portret van een man
Een oude man
De man uit mijn dromen
Hij sprak in mijn dromen
Over de dood
De dood die mij volgt
En mij vinden zal
Mijn potlood krast lijnen op mijn blad
Kransend krast hij het eind
Roos
hoop vind je in een roos met zijn verse pastel kleuren en zijn geuren
je verzorgd hem goed bevecht mee zijn dorens
de dorens die bloeden doet
zoek naar zijn zachtheid de zachtheid van zijn geuren en kleuren
hoop vind je in een roos beschermend door de aarde de aarde zijn hoop
ik heb niet nodig - om te weten dat -
ik heb geen god nodig
geen behoeder voor het kwade
ik heb geen vlinders nodig
en ook geen zon
ik heb geen liefde nodig
om te weten wie ik ben
ik ben de persoon waar ik van hou
ik ben geen oorlog fanaat
maar ik vlieg over berg en dal
ik beschrijf hun wereld als de mijne
ik maak van hun wereld een groene plek
een plek speciaal voor mij
mijn wereld is gecreëerd door hen
Verhaal
ik maak een verhaal
over de zee
en het zand
de liefde tussen man en vrouw
ik maak een verhaal
van ridders op het slagveld
de prins en de prinses
mijn pen zweeft over mijn papier
maakt sierlijke lussen telkens weer
ik schrijf een verhaal
het speelt af in mijn hoofd
waar men niet in komt
zonder te lezen
van mijn verhalen
die in mijn dromen afspelen
de dappere rider is overleden
de zee is uitgedroogd
de liefde is niet meer
Lente
het zit in mijn bloed
de eerste lente bries
de lente het zit in mijn vel
ik hou er van bij dag maar ook bij nacht
de lente met nieuw leven
Het nieuw vers ei
daar hoor je ze allemaal
het eerste kuikentje
bij moeder kip
de lente
ze leeft in mij
het zit voor altijd in men bloed
houden van
houden van
is als sterven in de nacht
een mooie dood
en zacht
houden van
is als streven naar beter oorden
een gevecht voor het leven
houden van
doe je tot de dood
stilstand
ik zong van liefde en van hoop
ik bracht me overal heen
maar nu ik je ken blijf ik ter plaatsen
ik verlang
naar
de passie
van het dansen
ik kan niet denken
niet zien
en spreken
je hebt mij voor de rest van je leven
ik hou van jouw
ik
ik ben mezelf
niet meer en ook niet minder
ik ben een dichter een poëet
maar ook een gewoon persoon
ik teken ik maak doeken vol portret
ik ben me zelf
een zonder wederhelft
ik heb een creatieve ziel
een lach een traan een oogwenk
naar de wereld toe
ik ben een tekenaar schilder en beeldhouwer
maar boven al ben ik me zelf
tulpen
een bosje tulpen in een vaas
paarse witte gele tulpen naast elkaar
ze zijn al oud een week of 2
ze hangen af
het doet mij zeer
zo een treurrijk boeket
van een bosje
gele paarse witte tulpen
2 aan 2
Fotoprint
gevangen in een print
een print met vele gezichten
ergens tussen hen sta jij
met 2 grote glazen op je neus
niemand die je ziet
een print met vele kleuren
maar jij bent zwart en wit
gevangen ben je
in een fotoprint
waar je nooit meer uit zult ontsnappen
een fotoprint uit de verleden tijd
eenzaam hart
hij keek vooruit in het leven
heel alleen en zo verward
hij wilde wel zijn tranen bedwingen
tot hij uiteindelijk brak
hij zat daar gehurkt voor het leven
niemand die het zag
en na een tijd stil gezwegen
begaf ineens zijn eenzaam hart
Liefde
het water aan de zee
is nooit rustig
met men arme om je heen
lopen wij in elkanders zei
het water in
het gevoel
van de liefde bij mij
is zo helder zo intiem
ik heb de liefde bij mij
met jou om mij heen voel ik me niet alleen
jij voor mij
de hemel
en ik voor jou
het geluk
ik ontwaak uit een slaap
en zie dat naast mij
de leegte nog is
het was maar een droom
een droom die nooit zal bestaan
ik voel me alleen
ik wil niet geloven
dat jij en ik nooit
een stel zullen zijn
weet je nog wel wie ik ben
de man die wacht op jou
laat me geloven in mijn dromen
en kom dichter bij mij
dichter bij mijn zei
lief ik wacht op jou
fotodoos ( vogels in de lucht )
net als vogels in de lucht
vlogen wij in vrije vlucht
jij mijn linkse ik jou rechtse
samen onafscheidelijk
jij was mij liefde
een teder geschenk
net zo als een regenboog zonder eind
vlogen wij in vrije vlucht
jij achter op mijn rug
jij mij bloem en ik jou roos
opgeborgen in een fotodoos
Ik de dichter
Ja, ik ben een dichter
De rijmende dichter
Ik kan woorden aan elkaar lichte
Ik schreef brieven waar ik men liefde verklaarde
Schreef mensen te gronden
Ja, ik ben een dichter
Ik dicht mijn verhalen
In een sierlijke zin
Ik vertelde je
Dit leven is van mij
en schreef in dikke vette letters
dit is het eind
Dood
Als de dood morgen zal komen
Dan zal ik hem begroeten met een zoen
Ik zou vragen hoe het leven is zo in een treurig vak
De dood is mijn vriend van weleer
Ik ben het leven begonnen om naar hem toe te lopen
De dood kent mij
En ik ken hem
De dood is mijn vriend
Hij zit in men leven
Dood ik sta op je te wachten
Je bent elke seconden een beetje dichter bij mij
Dood ik blijf van je dromen
Als ik je tegenkom
Breng voor me witte rozen mee
leg ze op me neer
En sluit men ogen
neem me dan mee
Door de reis van jou dromen
ochtendgedicht
bij het helderste licht
neem ik men pen op en rijm een gedicht
maar door het beslapen gezicht
die daar naast me ligt
kruip ik nog even heel dicht
denkend aan men eerste zin van men nieuwste gedicht
t’s mijn lief
die mij de kunst laat begrijpen
hoe wij elkaar leerde kennen
een lang vervlogen tijd
maar voor mij is het nog maar net het begin
mijn ochtendgedicht
gaat over het beslapen gezicht
de liefde die naast mij ligt
doe nog even je ogen dicht
Wereld aan een koortje
Kerk
In vuur en vlam
Vluchten van elkaar en voor hen
Gebogen loop je over straat
In de regen
In de nieuwste lente bries
De wereld is oud,
En staat opspringen
Op deze regenachtige dag
Spring omhoog en bind de wereld aan een koortje
Geloof mij op men woorden
Blus de kerk
Met de regen van de lucht
Loop niet gebogen,
Want de lente bries wakkert het vuur weer aan
Loop en bind de wereld vast
Aan onze arme
Zo zal hij je niet verlaten
Zo rust de wereld samen op onze arme
I need you
" Deep in my haert "
I need you
deep in my heart
I need you
in my dreams
only you can fix my broken heart
I love you
I need you
every night in my dreams
strijd met me zelf
ik sta hier
in de lente zon
maar de zon die brand niet meer
ik blijf hier staan ik ben zo moe
waarom adem ik uit
ik ben het strijden zo moe
ik wacht op de nacht
heel alleen
ik wacht tot de engel me zoekt
ik geef hem de aanwijzing
geef mij kracht
voor de liefde geef ik alles hoor
verloren dromen
ik voel me verloren in men dromen
gevangen in me zelf
soms word ik wenend waker
denkend , aan hem
ik vlucht voor me zelf
want ik wil vrij zijn
maar men hartje klopt
kloppend naar een liedje
een liedje
van de vrije vogel
die vliegt in de lucht
verslagen loop ik rond
op men tenen
en verdwijn
in het duister
mijn toekomst tegemoet
voorgoed
gevangen door hen
gevangen
diep in me zelf
de bloesem bomen zijn vergaan
rennend wil nu naar huis
al wat ik wilde
is verloren , vergaan
ik ben nooit een geweest
met me zelf
en met hen
al wat ik had
is niet meer
ik ben verloren gegaan
door hen
Maart : dromen durven delen
lief
ik bouw een kathedraal
en aanbid u in volle glorie
met beelden en schilderijen
gewijd aan u
ik roep u aan
schenk mij het geluk
dat mij tot heden niet werd gegund
ik ben zo miezerig zonder u
aanbid mij zoals ik u aanbid
verlaat me niet
alstublieft niet
want de glans is uit men ogen verdwenen
laat me niet alleen
zo alleen
lief
Rubens
Rubens was een grootman
met zijn schetsen en tekeningen
Rubens had iets nonchalant
zelfs in de verdediging
zijn schilderijen
zijn werk
ze zijn een van de erfenissen van onze maatschappij
Rubens
had iets
want iemand anders nooit hebben zal
waarom hij
hij zei
waarom loop ik hier op deze grote bol
in het groen
in het blauw
in de 4 seizoenen van het land
in een regenbui
en in een lentebries
toen kwam zij aan en ze zei
waarom loopt hij daar op deze grote bol
in het groen
en in het blauw
in de 4 seizoenen van het land
met de bloesems op zijn huid
vertel het mij
o
vertel het mij
waarom loopt hij daar
waarom
vertel mij waarom
Spaanse zon
Een Spaans sprookje
Nog niet zo lang geleden
Hij vaarde over de plas heen
Naar het Spaanse
Hij zocht daar zijn grote liefde op
Die lach daar met volle overgaven
In het Spaanse gras
Hij zei hahaha
En smeet de controle over boord
Alles ging zo super snel
En zij zei hahaha
Kom in men armen
Voel de Spaanse zon branden
En verwarm me
Bij het koudste van de nacht
Kom hier en omarm mij
En lig naast mij in het Spaanse gras
We kunnen alles hebben
Zolang je het maar geloofd
Want op een dag
Glipt het door je vingers heen
En reis je terug naar je thuisland heen
Lied
dit is een kant van mij die je nooit meer zult zien,
de kant van de liefde en de hoop.
is er iemand die mijn hulp kan bieden.
want ik sta hier,
in de strijd tegen de dood ,
hij wil mij krenten,
hij wil mij begeren ...
maar ik kan niet ,
wijs mij de weg die ik moet gaan,
want deze is te duister.
breng mij naar mijn thuisland,
waar ik thuis was.
laat me niet alleen,
in de duisternis.
want als ik stop met denken,
dan denk ik spontaan...
aan hen!
elke dag lig ik wakker na elke breuk die ik heb moeten doorstaan,
ik haat alles dat nu rondom mij is.
waarom,
haat ik zelfs de glimlach van jou,
laat,
laat,
laat me niet alleen ,
laat me niet alleen,
heel alleen,
met de duisternis om mij heen.
hij wil mij krenten,
hij wil mij begeren ,
maar ik kan niet .
wijs mij de weg die ik moet gaan,
want deze is te duister.
breng mij naar mijn thuisland,
waar ik thuis ben
platteland
mijn platteland
vol met velden en beekjes die kabelen
mijn platteland
dat heb ik voor het leven
al wat ik leerde en kreeg
dat bekwam ik op mijn platteland
mijn eerste kus
mijn eerste fiets
mijn eerste gebroken hart
het platteland
blijft mij bij
de vogels in de lucht
en de brasserie op het plein
mijn platteland
daar zijn de bomen groter dan groot
de rozen roder dan rood
en de appelsappen zoeter dan zoet
mijn platteland
blijft mij bij
het platteland
is een land om van te dromen
binnen 20 jaar is dit alles weg
dan worden huizen gemoderniseerd
en is alles digitaal
de dorps boer zal niet meer bestaan
en rillaar zal gewoon een stuk van Aarschot zijn
waar de naam rietelaar niet meer bekend zal staan
de velden voor mijn deur zullen bewoond worden door bakstenen gevels
en rillaar zal vol met verkeerslichten staan
niemand zal zich dan nog herinneren hoe rillaar was
kindje van 8
Een kindje van 8 jaar
vol met ogen van kattenkwaad
vogels en vlinders
zijn zen vrienden
het kindje van 8
vechtend tegen 12 jarigen
en dan nog het gevecht overwinnen
een kindje van 8 jaar
leven in een half paradijs
vol van luchtkastelen slagroomtaart
en lieveheersbeestjes
hij is koning van zijn eigen rijk
hij bouwt kastelen van lego en kartonen dozen
en in die ogen
daar zie je der glinstering
die bij mij jaren geleden is verdwenen
het kindje van 8
vol met jeugdige dromen
Labyrint
niet alles is waarheid
in een labyrint
van twijfels en gezag
een labyrint
door onmacht en overmacht
zon
De teleurstelling voorbij
De regen in
Want achter elke regenbui schuilt de zon
En die bewaar ik in men hart
Hier zo diep
Want de zon
Die blijft
Voor mij
Altijd
Een deel in mij
zon in een doosje
De zon bewaar ik in een doosje
Het zit altijd in men binnenzak
En bij koude ellende of bij pijn
Haal ik weer even het zonnetje tevoorschijn
De zomer
De zomer is bijna in het land
De zon die brand hier op men huid
Mijn dag kan niet meer stuk
De wint waait door men haren
De bloemen die bloeien
Ik wil dansen in de nacht bij volle maan
Voor mij is dit het leven
Nooit meer
Moeten vechten voor de warmte
Op men lijf
Ik stap op het ritme van het straat orkest
Met men zonnebril
Half weg gezakt op men neus
Men huid bruin gekleurd
De zon die brengt de lach op men gezicht terug
Ik wil zo graag
De zon in een doosje
Zo dat ik deze ook bij nacht mag bewaren
Ik wil zo graag
Een leven zonder pijn koude en ellende
Ik zing op de woorden die men roept
Geluk
geluk kun je niet kopen
nog met roem of geld
geluk moet je geven
aan hen die voor u telt
geluk het is maar een simpel woord
maar zonder geluk
hangt het leven aan een zijden koord
Assen
Het geheim ligt hier nu in men handen
De assen uit het verleden
Volledig vernield door pijn maar ook door geluk dat niet werd geprezen
Nog werd gehoord
De assen zijn met de wint
Mee gerezen naar het geheim dat in mij leeft
En zo als we meerderen zullen beweren
Heeft dat ook zelden wel geleefd
Ik ben geen god nog de schepper
Ik ben de heerser van het eeuwige feest
En door de assen uit mijn jeugd
Heb ik leren dansen met de dood
De littekens zijn nog bloedens rood
Tot aan het feest van de hemel poort
Examinator
zit je achter het stuur
en kijkt die examinator zuur
zet dan je raampje open en gooi
de examinator over boord
en rij gewoon door
Examinator over boord
WHAHAHA
krijg ik hier toch wel twee duivels oortjes
Leven
Het leven
Het kent zijn kant
Hij kent mijn leven
Hij leeft een leven
Om van te leven
Waarom
Ben ik nu hier
En leef ik dit leven
Het leven
Doet soms zo veel verdriet
Maar als de zon schijnt
Dan leef ik het leven
Waarom
Ben ik een boy voor het leven
Ik sta hier
In de zon
Dans op de muziek
Die da natuur mij aanbied
En ik zie de zon
In het lente groen
Zeg mij WAAROM
Zijn de lentes groen
geknield voor het leven
buiten zitten mannen geknield voor het leven
ze nemen elkaars dromen op
ze knijpen in elkaars handen
en vragen aan de duisternis
waarom niet mij
ik kijk naar beneden
zit geknield voor het leven
ik knijp men ogen dicht
maar ook daar ben jij
ik wil zo graag bij je zijn
je maakt van het duister licht
van regen een mooie lentedag
maar ik zit nog steeds geknield met men ogen dicht
Drumhart
ik ben een drummer
een drummer van mijn hart
ik drum elke seconde van de dag met men hart
het zegt bonk , bonk
en soms een bonkbonkbonk
een drummer op het rite van men hart
men hart is een wonder
het slaat elke dag
en soms denk ik
om zo veel keer gebroken te zijn
en zo veel keer terug is geheeld
heb ik zoveel respect gekregen
voor het bonzen van men hart
1 kopel duifjes
1 koppel duifjes op de hoogspanningskabels
Dichtjes bij elkaar
De een steelt zijn kopie
De ander plukt zijn pluimen
Ze zitten daar knusjes te genieten van de oosterzon op hun lijfjes
1 koppel duifjes op de hoogspanningskabels
Spreiden hun vleugels uit
En ze vliegen uiteindelijk
Uit elkaar
1 koppel duifjes
Vliegt de wereld rond
Ze vliegen en vliegen
Tot de dood hun eindreis vond
België in rouw
woorden loze dagen
smachtend naar de avond
niemand die kan verklaren
waarom de avond
en niet de dag
onze zorgen kan behagen
woorden loze dagen
smachtend naar het hiernamaals
god onze vader wees onze behoeder
in deze treurrijke dagen
Rijexamen
ik zit vol stress
niemand die denkt wat ik denk
ik zit vol stress
ik denk dat ik het niet haal
maar ik ben een vechter en ik vecht door
tot ik dat rijbewijs heb
ik wil slagen voor de eerste keer
maar wat komt weet ik nog niet
een nachtje doorslapen zou goed doen
even niet vol stress
en geen nachtmerries voor het examen
ik wil slagen
en dat zal ik doen
Kenzië Ceusters
Ik ben geen dichter
Geen kunstenaar
Ik ben geen fotograaf
Of tekenaar
Ik ben Kenzië Ceusters
En met die naam speel ik alles klaar
Een naam die aanzet om gaan te dichten
Een naam
Die de mooiste tekeningen maakt
Ik ben geen man met een groot ego
Ik ben geen dichter met moeilijke woorden
Ik maak enkel maar versjes
Die ieder verstaat
Maar als ik beeldhouw
Dan zit ik veel met de handen in het haar
Hoe ik het doe dat blijft nog tot heden een vraag
Maar ik speel het wel telkens weer voor klaar
Ik ben geen kunstenaar
Geen dichter
Of tekenaar
Ik ben Kenzië Ceusters
En ik speel het voor elkaar
Was het maar waar
God
Bevrijdt mij van mijn gedachten
Ik ben niet in staat
Zo te leven
Ik vraag u heer
Wees mij goed gezind
Laat mij niet koud
Want ik val
Dieper en dieper
Ik red het niet alleen
Ik sta aan de afgrond
De afgrond van het bestaan
God laat mij niet koud staan
Lente
Het is zo warm
Ik ontwaak uit een diepe winterslaap
Het voelt alsof ik herleef
De lente in
Ik wil naar buiten de bloemen en aarden ruiken
De bloesems vangen zo als ik vroeger als klein kind deed
Ik ben op dit moment vrij
En ik zing over de rozen
De bomen
En de vogels
Ik leg me neer tussen het hoge graan
Het koren
Het gras
Ik voel mij als herboren
Nu ik s’avonds buiten de sterren zie
Ik voel mij zo vrij
En ik zing
Dat het niet harder kan
Ik wil zo graag dansen
Met men voeten in het water
Want het is lente
Mama
Mijn mama
Je ziet de gebeurtenissen in haar huid
De tijd bracht ergernis tranen spijt
Maar ook geluk blijdschap en liefde
Mijn mama
Haar handen vertellen mij het verhaal
Van haar jeugd
Van haar leven
Voor ik bestond
Haar leven is vallen en opstaan
Haar rimpels ze komen ook in mijn huid
Mijn mama
Dit versje is uit
de lente
Het is zo zalig buiten
Nu de vogeltjes fluiten
Het is lente
Het is zo zwoel
De liefde voor de lente
En de vogels die fluiten
brengen mijn hartslag op hol
Ik wil naar buiten
Mijn handen en men voeten
Ze willen de aarden voelen
Mijn reukorganen willen de bloemen ruiken
En men ogen de heldere hemel zien
Het is lente buiten
Dans je met mij mee
den ouwe '' pa ''
Uit het niets kwam ik uit zijn broek
Hij zei nog wat is me da
Maakte ons mama zwanger
En ik kwam er aan
Een misvorming door de zuignap
den ouwe en ik twee de zelfde
toch als je dieper in mij kijkt
Dan zul je zien
Dat die lul en ik
Weinig gemeen hebben
Dan enkel de kop de ogen en het haar
Maar hij schoot mij toch maar klaar
Dus ouwe ge hebt toch nog iets goed gedaan in u leven
200 graden lief
Het hart is een zon voor de mens
Zonder liefde is het bitter koud
Daarom geef ik
100x liefde die een mens verdiend
En er nog eens 100 er bij voor hen waar ik van houw
Daarom ben jij de eerste die ik vertel
Je bent de 200 graden liefde waard
Realiteit
Het is mogend
De zon schijnt
Ik hoor de vogels fluiten
En rek me uit
Met vermoeide ogen stap ik naar het raam
En wrijf is door men haren
Ik zie
Een straat orkest spelen op straat
Een luchtballon in de lucht
De bakker en de boer
Ze zijn aan het dansen op de muziek
Op het ritme en de beat
De vrouwen komen met hun schorten buiten kijken
Roepen hun kinderen
Die daar in hat gras hun eerste kus krijgen
Ik begin te zingen
Over de trom
Over de kerkentoren en het koor
Ik ben zo blij
En ik stap naar buiten
Begin mee te dansen op de beat
Het leven is zo mooi
Nu ik zie
Dat dit niet is
Het verhaal
Van de realiteit
man vs vrouw
Ben ik een vrouw door men lang haar
Of door men witte lach
Ben ik een vrouw om dat ik een slank lijntje heb
Ben ik een vrouw om dat ik een dingdong klokken spel tussen
Mijn twee lange benen heb
Ben ik een vrouw door men lange piano vingers
Of door mijn sierlijk gaan
Zo ja dan gedraag ik me ook zo vrouwelijk
En plant ik men voet in uw klote
En kruip jij lekker hier vandaan
zomer op het plein
Het is zomer
De mensen dansen rond en rond
Het is warm
Water spuiten uit het niets uit de grond
Terrassen vol glorie
Met weinig bont
Het is zomer
Mensen dansen
Kinderen ravotten met elkanders hond
Het is heet
De zon verbrandt men mond
Dus pen ik neer
Wat ik op dit moment zie
Mannen in boxer
En vrouwen mooi gevormd
Vogels zingen op het plein
Iedereen leeft zijn leven
En ik dat van mij
stel je voor
wat brengt de morgen
tot vandaag is dat een mysterie
ik ga met angsten slapen over wat komen gaat
stel je voor dat ik morgen niet meer opsta
dat alles wat ik heb
op dit moment vergaat
stel je voor
dat als we morgen op de baan zijn een auto ons de weg afmaait
stel je voor
stel je voor
dat ik morgen geschiedenis ben
dat ik morgen niets meer dan
een vage herinnering
iemand die niemand nog kent
stel je voor
Ingebeeld leven
Ik zing over de lente
De kracht van het bestaan
Ik rij met men fiets op kop
In een koers vol idioten
Elke dag zing ik van
Geluk en liefde
Zelfs als ik val
Sta ik op met een lach
Ja, ik ben ongewoon
Een beetje abnormaal
Maar wat doe je der aan
Ik zing over de lente
De kracht van het bestaan
Zonder muziek
Ben ik zo klein
In andermans bestaan
Maar ik zing van geluk en ik lach
Of ik het leven voor het eerst zag
Dat is de kracht van het ingebeeld leven
Lief
ik wil je voelen
en in je armen rusten
zo diep in je ogen kijken en kussen
ik wil je naast mij zien liggen
want ik heb je nodig
in men dromen
in de eenzaamheid van de nacht
lief
ik mis je
een nieuw verhaal
de mens is moe en dood verslagen
door zijn rood bloede tranen
hij is op weg
langs de snelweg van het leven
Rijdend lang de mooie momten van wel even
De mens is moe hoe kan men dat verklaren
zonder woorden en zonder daden
nu zit hij hier de mens van het leven
de laste keer zijn geluk te prezen
de mens is moe en dood verslagen
laat ons nog een keer
zijn zoete wens verklaren
de mens is moe en dood vanbinnen
met zijn laste woord zal een ander
een nieuw verhaal beginnen
Je bent
Als een ster aan de hemel
Zo stralend ben jij
Drijvend over wolken
In de nacht
Wacht ik in mijn dromen
Op je lieve lach
Voor mij ben jij de zomer en de lente
Het mooi van een winters dag
Voor mij ben je alles
Remember that always
Tranen
Tranen doen pijn
Daar is geen ommekeer aan
Tranen zo zout
Tranen ook zo zoet
Tranen laten ons voelen
Wat verdriet met ons doet
Wenen doet goed
tranen van de hemel
De hemel weent
Hij laat zijn tranen los
Ik voel als ik naar buiten kijk
De pijn van ander
Nooit gedacht dat de hemel zo verdrietig kon lijken
Nu ik zie dat de regen niet zo helder meer is
De hemel weent
Om het aandoen van ander
De opwarming van de aarde
De oorlog op deze wereld
De moorden in het land
De hemel weent
Laat het stopen als men kan
Regen
zo als de regen valt op het platteland
zo valt de regen niet in Rome nog in Pakistan
zo als de regen valt op het platteland
zo valt het nergens anders
Bewondering
Ik heb geen bewondering voor zangers
Dichters
Of schilders
Ik heb geen bewondering
Voor mensen met een passie voor kunst
Er zijn enkele uitzonderingen in deze wereld
Waarvan ik een bewonderd effect kreeg opgewekt
Zei zijn de kunstenaars van deze wereld
Tegen over hen ben ik klein
Zo klein als een mier
Ik heb bewondering voor
Toon Hermans Els de Schepper, Celine Dion en zo voord
En ik hoop dat de bewondering voor mij bij anderen er ook is
Dat een van men werken de bewondering bij hen ook opwekt
Maar hoe ik het draai of keer
Ik ben ook groot
ook al word het tegendeel beweerd
sterren
ik lig hier
de sterren hemel te bewonderen
maar ze zijn niet meer zo mooi
als vroeger
zonder jou
is de nacht niet meer dan duister
ik wil hier niet liggen in men eentje
zonder jou om mij heen
Mijn hart is veel te klein
Misschien kan je vanavond in men armen liggen te slapen
Maar dat blijft tot heden een mysterie
Ik kan vannacht bij je zijn
Als mijn hart naar je verlacht
Het leven is zo vreemd
Het heeft zo van die momenten
Dat je in mijn gedachten ronddwaalt
En dan weer even niet
Maar het mooie er van is
Dat je in mijn bestaan bent
Vrienden zijn vrienden
Dat kan ik niet ontkeken
Maar er is liefde in mijn hart
En het wil er uit
Het met je delen
Ik wil zo graag bij je zijn
Samen in een hart
Het leven bespeeld zo veel kanten
En na al die jaren kan ik nog steeds niet bij je zijn
Mijn hart is veel te klein
Ze
Ze hallen me neer
Zonder gevoel
Ik ben tot aan de grond vast geschroefd
Ik wil vluchten
Maar het vluchten gaat niet meer
Ik wil naar de maan maar daar zijn ze al geweest
Dan maar in de goot
Daar krijg ik van alles op mij neer
Schit en zo veel meer
Maar nooit meer de vernedering
Van hen die mij kennen
Ik wil vluchten
Maar het vluchten gaat niet meer
Sterk
Ik ben sterker
Dat geef ik toe
Ik blijf hier
Ik vlucht niet meer
Ik ben sterker
Door mijn gevoel
Ik sta aan de top van mijn wereld
Iedereen die knielt neer voor mij
En ik lach
Met de kroon op men hoofd
Al die mij neer haalden zullen buigen
En vergiffenis vragen
Maar ik geef ze niet
Want vergeven doe ik niet meer
Ik ben te groot voor hen
In mijn wereld ben ik sterk
Daarin vlucht ik niet meer
Want ik ben sterker
Groter
Machtiger
Maar hoe dan ook
In de realiteit is vluchten de enige uitweg
stem
Ik zing
In de nacht
Niet te min als een nachtegaal
Ik zing
Over al wat ik bemin
Over de liefde
En de zon
Ik zing
Ik dans
Ik roep
Ik schilder
Ik dicht
Zo dat ik weet dat ik het me niet verzin
De stem die ik bemin
Papa Jaak
Jaak Denhaak
Schoot eens raak
Ergens begin deze tijd
Zijn vriendin kon het hem nog niet vertelen
Dus ging ze het aan zijn vrienden rondbazuinen
Ze konen het nauwelijks geloven
Dus moest ik iets uit mijn vingers toveren
Ja hoor Jaak Denhaak
Hou de Pampers maar klaar
Want binnen enkele maanden
Is het daar
Jaak Denhaak
Je wordt papa
Kenzië Ceusters in opdracht van Bob de Smet
Daantje
Het is al jaren geleden
Dat ik voor het eerst men Daantje zag
Hij was zo klein hij was zo zacht
Ik weet nog wat ik toen dacht
Zo iets lief en zo iets moois
Dat moet wel voor mij zijn
Intussen tijd is hij gegroeid
Maar hij bleef zo zacht
Net zo als de eerste dag
Mijn Daantje
Mijn kindje
Mijn lieveling kat
witte roos ( oude vrouw )
Witte roos
In een glazen vaas
De verwelking is nabij
Staand in verkalkent water
O
Witte roos
Bijna dood
De bruine vlekken komen dichter bij
Net zo als de oude vrouw in de bus naast mij
Trommels
trommels trommelen
het ritme van de regen
de tranen van de hemel
trommels trommelen
het ritme van het vuur
het vuur van de hellepoort
de trommels trommelen
over het leven de natuur
de trommels trommelen
de eeuwen lang door
Februari
poems by tears of ink
ik ben zo klein
Met niemand kan ik praten wat er in mij omgaat
Alles draait rondom hen
En ik sta hier
Achter de lijn van afbakening
Met de woorden die tot heden verborgen zijn
Het doet zo een pijn
Nooit goed te doen
Nooit goed te zijn
De wereld houdt mij klein
Ik ben zo klein
De verliezer
Ik stond aan de top
Ik zag de wereld voor mij neer
Alles wat ik had kreeg ik keer op keer
Toen viel ik naar beneden
En verloor alles stuk voor stuk
Waarom moest ik verliezen
Waarom moest ik vluchten
In mijn eigen gedachten
Waarom ik
Ik heb jullie toch nooit iets misdaan
Ik gaf wat ik geven kon
Maar ik verloor het vertouwen
Ik moest verliezen
Ik kon gewoon niet kiezen
Wat het beste was en is
voor mij
de verliezer
Voor altijd
Annemieke
Slapende familielid
dromend van potlood en slijpsel
gevangen in de kunst
de kunst van het hedendaagse
slapende familielid
al meer dan twintig jaren
ons Annemieke van de piano
Ik vraag me af wat bloesem brengen in dit pracht seizoen
Ik vraag me af wat bloesems doen
In het pracht seizoen van de lente
Bloesem
Zie eens daar die bloesemboom
Is die weer niet wonder schoon
Lente in en lente uit
De bloesems blijven plakken op je huid
moeder en vader
ik heb vaders ogen
vaders handen
vaders poten
ik heb moeders lippen
moeders oren
moeders neus
en moeder woorden
Groeten
je hebt de groeten van de zieke
die in haar bed weer zit te piepen
pietje de dood
volgde mij weer even op de snelweg van het leven
ben ik dood dan blijf ik dood
Als ik sterf
Is de stilte rondom mij heen
Daar in het licht
Zo helder wit
Maar niemand die mij mee volgen zal
Elke snelweg die ik bereed
Was te snel
veel te snel
Ik wil terug
Naar het leven
Naar de rust
En is al mijn kracht verdwenen
Dan vlucht ik terug naar het licht
Niemand die mij vinden zal
Nog over mij zal spreken
Want ben ik dood
Dan blijf ik dood
De rest van het eeuwige leven
Ik wens jou
Ik wens voor jou
Liefde en geluk
Vlinders in vrije vlucht
Ik wens voor jou
Al het mooie van een bestaan
Dus spreidt je vleugels
En vlieg, vlieg hier ver vandaan
Naar een mooier bestaan
Kenzië Ceusters
God
Als ik met god zou kunnen spreken
Dan zou ik hem niet als de heer prezen
Ik zou hem noemen de man van het lot
Hij dat alles maakt
Alles maakt kapot
Als god met mij zou kunnen spreken
Zou hij mij niet als Kenzië aanroepen
Maar als schepsel der natuur
Hij dat alles maakt
Hij dat alles ruïneert
God zal nooit meer zijn
Dan een schepsel der natuur
je bent zo vers
Ik sta hier alleen
Met de gedachten naast mij neer
Ik voel mij zo alleen
Zo vers
Zo vers ben je in mijn geheugen
De plaat in mijn hoofd die draait
Die draait zich grijs
Ik sta alleen nu hier
De straat is stil
Ik wil je zegen
Dat ik je mis
Ik wil je alles geven wat ik kan
Maar dat lukt niet meer
Dat lukt niet meer
De plaat valt stil
Het verse is van je af
Mijn vers is uit
Net zo als de liefde die ik jou gaf
Ik vecht tegen de eenzaamheid
De eenzaamheid van mijn bestaan
lente
de winter vertrekt
lente is op komst
de bomen krijgen knopen
en vogels fluiten in mijn oren
de winter vertrekt
de zon die verschijnt
de winter valt
net zo als mijn spijt
de lente bracht
happiness in mijn lijf
ik dicht
ik dicht
woorden aan elkaar
ik dicht
de zorgen aan het licht
ik dicht
om dat ik niet verwoorden kan
hoe dichten
mij tot leven bracht
in het maagdelijke licht
ik heb niet nodig om te weten dat
ik heb geen liefde nodig
om te weten wat liefde is
ik heb geen haat nodig
om te weten wat haten is
ik heb geen leven nodig
om te weten wat leven was
ik heb geen realiteit nodig
om te weten wat de realiteit is
Aarschot
Ik herinner me mijn stad
Een landje tussen al de dorpen
Waar het koren en het gras
Hoger stonden dan normale
Ik herinner mij men hart
Dat ik verloren had in deze stad
Naast de demer de motte en het park
De stromende rivier
De mensen op de markt
De vogels die zongen
En de uil die schreeuwde bij nacht
Ik herinner mij nog
De warme zomers
De witte winters
En de mooie lentedag
Ik herinner me mijn stad
De stad
Ligt nu op zijn gat
ik dans
ik dans
in de golven van de nacht
door de sterren hemel
en het meisje haar lach
ik dans
door mijn woorden
door de gedachten achter mijn gelaat
ik dans
ik dans
ik dans
Ik wil …
Ik wil niet roepen
Zelfs niet tieren
Ik wil …
Springen
Dansen
Zingen
Swingen
Ik wil …
Leven zo lang ik kan
Ik wil het leven proeven
Met al zijn smaken
Het kleuren in mijn kleur
Ik wil…
mezelf zijn
In al mijn glorie
Tot de dag des eind
het klokje
Het klokje tikt
Het klokje rond
En bij elk uurtje zegt die dong
Het klokje tikt
Het tikt de wijzers rond
Hij tikt ik tel
De seconden rond
Net zo als ik elke seconden ouder word
word dat het klokje ook
Het klokje tikt
Hij tikt de hele dag rond
Tot die zegt
Donk en bonk
verloren liefde
ik brak mijn hart wel 1000 keer voor een vrouw haar lach
en trok me telkens op
door jou voel ik mij zo machteloos
zo machteloos op deze grote wereldbol
ik voel mij niet een
met alles rondom mij heen
ik schrijf niet meer over liefde
om dat ik bang ben te verliezen
door jou
vergeet ik al het mooie aan dit alles
door jou denk ik niet meer
ik voel mij zo alleen
alleen nu hier
door jouw
Zo alleen
Glimlach
Daar is die lach
Zo zacht
Zo hemels in deze nacht
Ik geef je de liefde
Die ik niet geven kan en mag
Laat me dromen
En zweven door de zoete woorden
Van je hemelse lach
Deze nacht
Zo zacht
De duisternis
De duisternis in mijn hart
Brult het wilt er uit
Maar geen hulp wordt gehoord
De duisternis breekt mij
Hier diep in mij
Hij vermoorde mij
Maar geen hulp werd gehoord
Spiegelbeeld
Ik heb in je hart gekeken
En wat ik daar zag was duisternis
Ik heb je hart opnieuw leven proberen te geven
Maar deze strijd was onverdeeld
Je hart is in de duisternis gebleven
Net als jouw gevoel
Het gevoel van niet meer te willen verder leven
Nog te denken aan de dag van toen
Ik zie nu jouw spiegelbeeld
De weerkaatsing van mijn gezicht
Kleinkunst kunstenaar
De kleinkunst kunstenaar
Met zijn gitaar en zijn gezang
Maakt liederen over pijn en spijt
Hij maakt van het Nederlands
Een heilig patroon
De kleinkunst kunstenaar
Maakt van iets pijnlijks iets wonderschoon
Mijn kleinkunst kunstenaar van de lagere landen
Maakt mijn leven wondermooi
Maakt mijn leven wonderschoon
Straatverlichting
Straatverlichting
Zo geel
Niemand die zich het er op waagt
Om in dit weer zo laat naar buiten te gaan
In het duister
Waar de regen en de storm op straat
De ware aard van de wereld laten zien
De straatverlichting
Zo geel
Ploft
En...
Het licht is uit
Gebed M
God zal hem behoeden
Voor het kwade en het goede
God zal hem bewaren voor het diepste van de aarde
Hij zal hem geven de kracht om te leven
God zal hem beminen door de liefde en de vrienden
Wij zullen hem bewaren voor het kwade van de aarde
Amen
Gebed V
God zal haar behoeden
Voor het kwade en het goede
God zal haar bewaren voor het diepste van de aarde
Hij zal haar geven de kracht om te leven
God zal haar beminen door de liefde en de vrienden
Wij zullen haar bewaren voor het kwade van de aarde
Amen
Sneeuw in het hart ( trouw )
Het sneeuwt in men hart
Stil en onverwacht
Door de gedachten
Hoe jij naar het altaar werd gebracht
Geen rimpel in het water
Nog de regen of de storm
Kunnen mijn woorden vertalen
Hoe onze liefde begon
Geen Bijbel nog het mooiste lied
Brachten ons de zegevier
enkel wat ons de liefde bracht
Was de sneeuw in ons hart
dood lief
ik val in slaap en droom
dat je naast me ligt
maar ik zwicht bij de gedachten
dat je elders 2 meter diep ligt
de tranen lopen over mijn gedicht
recht op je koude steen
jaren later
realiseer ik me dat ik naast je lig
en ik zwicht voor het lijk dat nu naast mij ligt
Bloempje rood
Bloempje rood
Ligt daar dood
Tussen al het mooie van het land
Je stengeltje gebroken
Je blaadjes half bruin
Bloempje rood
Nu ben je dood
Tussen al het mooie van het land
Ik pluk je vlug
Het mooie rood van je blad
Hopelijk groei je dan
Volgend seizoenen
Mooier dan je tot heden was
Onrealistisch
een fantasie van jou en mij
het kan niet waar zijn
een fantasie van jou en mij
de onzin van de realiteit
ik zing
de morgen rood
ja ik zing
de rozen dood
ik maak de wereld vierkant
want rond is niet meer in
deze tijd
ik knip met mijn vingers
en de vogels zingen
ik klap met mijn handen
en al de vrouwen aanbidden mij
maar de fantasie van jou en mij
blijft en is onrealistisch
100.000 dankbrieven
Ik wil wel 100.000 dankbrieven schrijven
Maar ik doe het liever met een
Ik wil aan al mijn vrienden zegen
Dank voor mijn bestaan
Dank voor de mooie momenten
En de dagen er na
Ik wil ook aan al mijn vrienden vertelen
Hoe ik het leven samen met hem bekijk
Ik wil aan Agnes en Maarten vertelen
Dank u voor de lessen en de leuke momenten daarbij
Ik wil ook aan mijn moeder vertellen
Dat ze het dichten mij heeft geleerd
En dat zonder haar ik nooit had geleefd
En aan moeder natuur
Die mij de rozen geeft
De regenbuien en de sneeuw
Ook aan
Mijn vijanden
Zonder hen was ik nooit zo hard geweest
En ook aan mijn pa
Want zonder hen had ik nooit van zijn klappen geleerd
Jezus Christus beeld
Daar sta je dan met je hand naar de grond gericht
En met het ander naar je hart
Ik kijk je in de ogen aan
En vraag je hoe het met je gaat
Maar je antwoord niet ,
Nee dat doe je niet
Daar sta je dan al meer dan 100de jaren
O ja jij Jezus Christus beeld
Aan de Rillaarse Sint Nicolaas kerk
Word jij dat niet zo moe
Seizoen in seizoen uit
Daar te staan en met je brede glimlach
het heimelijke geloof van jou geloof te verkondigen
Roosje rood
Roosje rood
Met je tranen van regen
Daar in die rozen krans
Roosje rood
Roos en rood
Klaar voor de verwelking
Schitterend in de ochtendzon
boom
een pitje viel eens op de grond
en werd een prachtboom
met bloesems rozer dan roos
en appeltjes sappiger dan ooit
een pitje viel eens op de grond
en groeide uit
tot schaduw voor de zon
met verliefde koppeltjes
kransend in deze boom
dit is onze liefde voor de boom
Vlaams – Brabant
ik denk aan Vlaams-Brabant
zo koud winters
des te warmer in de zomer
ik denk aan Vlaams-Brabant
waar Leuven is ,
in ons hart
Leuven heeft iets bijzonder
niet om dat hij Vlaams geeft
maar om dat hij Vlaams leeft
Vlaams-Brabant
heeft een leventje apart
Vlaams-Brabant
je was weer in mijn dromen
deze nacht
Whitney Houston
Het nieuws kwam schokkend aan
Gisteren zat ik nog met jou te zingen
Toen kon ik nog met je mee swingen
Vandaag ben je niet meer in ons bestaan
Zo maar van ons heen gegaan
Een zangeres met een stem van goud
Een voorbeeld voor mij en voor ons al
Whitney Houston
I Will Always Love you
Ik haat je ( pa )
Ik denk niet dat ik het red.
Ik denk niet dat alles om mij heen echt bestaat.
Alles wat van mij is, is een grote leugen.
Maar,
Ik vecht tegen jou.
Ik vecht en wil overwinnen,
Al denk je mij te kraken.
Ik ben meer dan jou.
Ik ben sterker.
Ik mezelf en alles waar ik in geloof.
Ik vecht tegen jou.
Ik overwin al de pijn,
En de ellende van jouw bestaan.
Ik haat je meer dan al het slechte van het bestaan.
Ik haat je,
Ik haat je,
Ik haat je,
Ik haat je PA
Vrienden '' familie "
Familie
Het is iets waar bloed in zit
Voor mij betekend het tot op heden niets
Familie
zijn mijn vrienden
De bron waarom ik bouw
Met het zuiverste bloed
Met de liefde die mijn familie geven moet
Mijn vrienden
Ik kan ze tellen op een hand
Niemand weet
Precies wie mijn vrienden zijn
Zelfs de ware vrienden weten dat niet
Mijn vrienden mijn familie ik teken ze ik maak ze tot vorm op papier
Mijn familie is
Die genen waarvan ik kan zegen
Ik heb ze vereeuwigd op papier
klarinetje
het klarinetje speelde van de morgent
van het mooiste aan een lach
maar toen hij zijn valse noten liet weerklinken
was dat het einden aan het publiek hun gelach
Rouwstoet
De rouwstoet trekt voorbij
Met weinig op geven hoofden
Met Marianne, Jondolien, Mariëtte op de loer
De rouwstoet trekt voorbij
Biddend onze vader die in de hemel zijd
Niet om dat het moet gewoon om dat het goed doet
De rouwstoet trekt voorbij
Met veel gejammer en remoer
Met hun besnoterende zak doekenen
De rouwstoet trekt voorbij
En ik ….
Ben de gene die voorop gaat
Ja, de rouwstoet trekt voorbij
En voor mijn de laste keer
Toontje Hermans
toontje met zijn heilig kroontje
stond eens op het dak
toen viel die naar beneden
en zijn kroontje brak af
Potlood
het potlood,
ging door het gaatje.
en slijpte al zijn kleren uit.
en met zijn diepe houtskool tranen,
vertelde hij het verhaaltje van de bruid.
hij verste een versje,
van de dichter,
die hij alleen maar kon verstaan.
maar zo als alle dichters uit het veren westen,
verloor ook het potlood,
zijn gouden traan .
beeldhouwkunst '' hagelandse academie "
Hij zei ik doe het nog een keer
Keek haar aan 1,2,3 keer
en begon met zijn plamuur mes in de klei te snijden
En richten zijn blik terug op haar neer
En riep toen in volle glorie
Hier staat hij weer
Men nieuwste beeld
In al zijn glorie niet wit maar nog zo kneedbaar
Hier heb ik mijn ziel weer eens in verloren
In de passie van mijn kunst
de boze wolf
ik vertel het verhaal het verhaal van de nachtegaal
van de ooievaar en de reiger
van de tulpen en de roos
ik vertel je het verhaal van de letter a tot z
ik vertel je niet van de sneeuw tot de dooi
ik vertel je het verhaal hoe het begon
het begon op een zwoele herfstdag
de dag dat de blaadjes vielen
zo rood zo geel zo bruin nog oranje
het was in een bos
vol met jagers tussen het mos
zij zaten daar te jagen op iets wat niet bestond
nog dat iemand ooit overwon
het sprookje van de boze wolf
ik Kenzië
Ik klopte aan de hellepoort
En vroeg satan doorgang te verlenen
Hij ging akkoord en liet me door
En liet mij alle kanten van de hel zien
Na maanden lang schreeuwen kreeg ik terug het leven
En nu behandel ik de wereld zo als zij mij behandeld heeft
Met een lucifer zo groot als een planeet
Steek ik het vuur aan onder hun gat
Brand ik alle religieuze gebouwen plat
En bouwde een kathedraal zo hoog
Nog hoger dan de hemel ooit al bestond
Ik ben niet god nog de duivel
Ik ben de bengel
De liefde en de dood
Ik ben napoleon maar dan 1.80m groot
Ik ben Kenzië een zeldzaam soort
gehoor
ik word getrokken
heen en weer
elke keer
wil ik roepen
maar het roepen
lukt niet meer
ik wil schreeuwen
ik ben een persoon laat me leven
maar ik krijg geen gehoor
waarom
luisteren ze niet meer
winters kerkhof ( kerkhof part 2 )
geen graf is niet meer herkenbaar
door het maagdelijke witte sneeuw tapijt
enkel de gouden letters reflecteren er nog door
geen graf is meer herkenbaar
in deze winterse sneeuw partij
het graf van Marie Theresa Lowie Michel en leemans Irene
zijn onzichtbaar gemaakt
door de winterse rouwkransen en door de muzikale sneeuwbui
met potlood penseel klei en dichtersdruk in bed
seksueel potloodslijpsel dat gehuld was rond het houten lichaam
niemand is zo seksueel
zo intenser
zo intiem
u lijnen vet gedrukt
op mijn hemelse papier
het brengt het beest in mij los
penseel vol met geile inkt bedrupt
bewegend over het maagdelijke doek
de opwinding komt in mij op
zuivere klei zo koele en zo kneedbaar
je brengt mij de nachten vol smachting naar enkele uurtjes bij jou
poëzie de heetste liefdes brieven uit mijn bestaan
geiler dan de mona lisa smile
niemand schreef mij
deze geile woorden twee keer
het seksuele komt weer in mij op
bij het denken aan de hemelse beeldende kunst
grijzig grauw
de pompier zit daar op zijn hurkje
te kijken in het grijzig grauw
wat vroeger was
het wonderblauw
de pompier zit daar op zijn hurkje en zegt dit moet ik vertellen aan mij vrouw
de pompier en zijn vrouw zitten gehurkt te kijken in het grijzig grauw
en zegen is dit onze liefde
was dit het mooie blauw
de pompier en zijn vrouw zitten gehurkt
en kijken elkaar aan
en roepen samen uit volle borst
DE SCHEIDING komt er aan !
de pompier zit laten op zijn hurkje
zonder zijn betreurde vrouw
kijkend in het grijzig grauw
en zegt nu in bedroefd gefluister
het is nog steeds grijzig grauw
6 gedichten van mij beknipt en beplakt tot 1 nieuw gedicht ik noem het de revolutie
Revolutie
Soms ben je hier en soms ben je daar
ik zie je graag zoals een bij een bloem graag ziet
zoals een vogel met zijn morgent lied
Je bent niet hier je bent nu daar
Ik hoop dat het je daar goed gaat
op dit moment nu je er niet meer bent
woed er een grote oorlog met me zelf
Hoe wij elkaar kenden wat een lang vervolge tijd
Ik mis je in men leven
Ik zal je missen voor altijd
Mijn vriend
maar nu je er niet meer bent
is Mijn toekomst een doel
Met de mensen die ik nog ken
Zo zal de wereld draaien
maar jij noemt mij dom
En dom dat ben ik
Dom door jou
maar
Laat mij zien , wat ik verdien
Voelen , wat ik voelen moet
Horen , en proeven van alles wat er is
Ik leef,
Maar leef jij ook?
Voor u
Voor u schrijf ik de wereld vol
Van liefde en romance
Voor u schilder ik de wereld
Met de kleuren van geloof en trouw
De wereld is voor mij een bloemboeket vol met rode en witte rozen
Waar van jij de bruid bent
De wereld draag ik
Verdeeld over mij beide schouders
Zodat jij de lasten niet kent
Voor u verwezenlijk ik al je stoutste dromen
Zolang ik daar de hoofdrol van ben
Voor u
Schreef ik de mooiste verzen
Met tranen inkt van eigen makerij
Voor u
De vrouw met de mooie restanten
De restanten van de tijd
ping pong bal
ping pong
ping pong
ping pong bal
tikkend op de vloer
vallend in het duister dal
een smak hier en een smak daar
ping pong
ping pong
ping pong bal
smakend val je op de vloer
zoeken doen ze al
ping pong
ping pong
ping pong bal
rol onder een kastje
zo dat ze je niet vinden
ergens ,ergens
overal
ping pong
ping pong
ping pong bal
Geile kunst
Mijn kunst is mijn liefde
Mijn wereld maar ook mijn dal
Mijn kunst is de romantiek in mijn leven
Het tekenen het voorspel
Mijn schilderijen de seks
En dit gedicht
Is de diepste geilheid die elke dag aan kunst denk
Mijn kunst is mijn liefdes leven
De realiteit die komt nog wel
Valentijnsdag
het is de dag
de dag die gisteren nog niet was
het is de dag
van de geliefde
zo tederend en lief
van rode lippen en kaarslicht
het is de dag
de dag die gisteren verleden bracht
Het is de Valentijn lach op de geliefde hun gelaat
maar vandaag
in deze februarise hoofddag
maak ik deze verliefdheid weder niet meer mee
al enkele jaren of zeven
winterse dichter
het motje is glad
zei de Aarschottenaars en begon te beven
toen de eendjes op het witte gras de winter beleefde
het motje is glad schreef de dichter
en gleed uit
daar lag hij dan met al zijn instrumenten
zijn pen en zijn notities
zijn gedachten
en ook zijn melodietjes
door de sneeuw en vrieskoude uitgebreid op zijn gat
Winterse gedachten
Koude
Ik voel het op men huid
Rode vingers gevoelloze pijn
Koude
Het zit me op de sinus en de klier
De aarde rond om mij is ijzig koud
Net als mijn gedachten
Het gevoel dat ik met de aarde deel
De koude op mijn huid
Zo koud
Januari
Mama
daar ligt ze dan
diep in dromenland
waar ze is ...
tussen blauwe rozen en mooie woorden
daar was ze en kwam terug
samen met de vogels in vogelvlucht
Het sneeuwt
psssssssst
Zie eens naar buiten
Ja, hoor het sneeuwt
We hebben moeten wachten maar
Wachten doet geen zeer
De sneeuwvlokjes dwarrelen op mijn tong neer
Het lijkt wel engelen gezang
Die roodborstjes in koor
Het lijkt wel kerstmis hoor
Met dat landelijke witte tapijt
Kleurt de kerktoren wit tot de priester zijn spijt
allebij
ik zwem mee door je gedachten je dromen
in het holst van de nacht
zodra de duister valt
ben ik dicht bij jou
in u gedachten
daar droom je dat ik leef
dat ik diep in je liefde geef
toch ook al droom jij zo diep
ik blijf hier
ver van u tijd
ik zit gevangen
in een droom
die niet te overleven is
ik zwem mee door je gedachten je dromen en uw liefde
hier heel diep in ons allebei
relatie
ik ben ik en jij bent jij
iedere seconden ietsje minder vrij
ik ben ik en jij bent jij
twee harten te samen
brachten de gevangenheid
ik heb leren leven met de pijn
van wat nu niet en nooit meer zal zijn
ik heb leren leven met de spijt
van wat ik heb gedaan en gadoen
ik heb leren leven met …..
alles wat is geweest en nog gaat gebeuren
dood ( tweede persoon )
Hier lig ik dan
Met mijn gedachten op de grond
De tranen vloeien van de geladen om mij heen
Het is zo duister, duister en stil
Enkel het snikken van de mensen is vatbaar
Hier lig ik dan
Alles wat ik was
Is vergaan met de tijd
Ik ben gebroken
Geen klank nog zang
Weerklinkt uit mijn mond
Roerloos kijk ik door de spleetjes van mijn ogen
Ik zie de duisternis te gemoed
Klaar voor het helderste licht
Hier lig ik dan
Door mijn geest afgedankt
Ween maar niet, ween niet meer voor mij
in de stilte ( rond het bed )
sssssssst
het is stil in deze nacht
niemand spreekt enkel de stilte rond zijn bed
waarom huil je
hij gaat in stilte
spreek
spreek
over wat hij laatst tegen je zij
geef vergeving
zeg dat hij moet gaan
in rust
het is stil
rond zijn bed
we zegen wat ligt hij mooi
niemand die zegt hij is te vroeg gegaan
ik start een oorlog
met mijn gevoelens
ik verberg ze
niemand die ziet
hoe gebroken ik op dit moment ben
ik hoor de kerk de klokke luiden
hij is niet meer hier
enkel zijn lichaam
zijn ziel is herrezen naar elders
waar ik niet heen kan
ik spreek
waarom is het zo stil
hij is te vroeg gegaan
en ieder pinkt zijn eerste traantje weg
onze eerste traan
om hij die ons verlaten heeft
om hem die is heen gegaan
o
het is stil
ssssssst
LEEF LEEF LEEF!!!
ik zing en dans de wereld rond
ik kleur de wereld
en vertel mijn verhaal
roep tegen iedereen aan
LEEF !!!
leef een waardig bestaan
dans je mee
met de ballet schoenen aan
de violen in de hand
zingen over het mooist van de nacht
zingen dat het niet harder kan
zing je mee
over liefde en geen spijt
over een lach van een kind
en over de sterren in de lucht
ik dans de wereld rond
met mijn ballet schoenen aan
ik zing tot het niet harder kan
LEEF ,LEEF, LEEF !!!
nu het nog kan
het leven (en zijn schone kanten)
ook al lijkt het eind een groot verschil
En staan we er zelden bij stil
Het leven is zijn mooie kanten waard
Vol van glitter en ma maar
Het leven is een mooi verschil
Sta daar is één seconden bij stil
nacht " doods van de nacht "
Het is dood stil
In het doods van de nacht
Je hoort geen zwerver zijn lied weerklinken
Nog het vallen van blad
Wat je enkel hoort is de stilte
Van de doodse nacht
de knop brak af
het rozige roos
verging met de tijd
net als zijn gedachten
en zijn zondaars spijt
winterslente
de bomen krijgen al weer knopen
iets je vroeger dan gewonen
ik zag zelfs al een open knopje
met een bloesem rozig en praal
de bomen krijgen al weer knopen
en ik blijf dromen
van een mooie lentes praal
vol van de fanfaren
die treken over de straten
van kinderen in hun maagdelijk wit geklede danspartij
die bewegen op het muzikale lied
“ dansen doe hij niet zonder zijn meisje zonder zijn dansschoenen aan
dansen doet hij niet zonder“
voel mij
waarom doet mijn hart zo een pijn
ik zou willen iemand anders zijn
waarom voelt niemand mij
ik ben toch ook maar een jongen van vlees en bloed
ik doe toch ook de mensen goed
alstublieft voel mij
voel mij goed
zwijgen
zwijgen moet je
geen tegenspraak word geduld
zwijgen moet je
anders betaal je dat met schuld
zwijgen zul je
want spraak word niet verguld
zwijgen zul je
zie ik er uit als een snul
schaduw
Schaduw in de mist
Doe je ogen dicht
Schaduw in het grijs en zwart
Ik maak je gelijk met de grond
zonder vrees
Ik doe wat ik wil
Al volg je mij telkens weer
Ik ben niet bang
want wat je ook doe
Daar in de mist
Toon je zelden het ware gezicht
Waarom ga je hier niet vandaan
Vertel mij niet
Wat je denkt wat je wilt
Want
I make you down to the grand
wereld
wie zei dat de wereld hard was
niemand die zei dat hij ook mooi kon zijn
wie zei dat de wereld hard was
had ongelijk
kerkhof
het kerkhof is dood
geen verse bloemen op Lowie , Mariëtte en Fons verstreken hun graf
geen bezoeker meer
enkel het koude graf
het kerkhof is dood
zegt de dode tegen zijn buur zijn graf
hoog in de lucht
Ik voel me leeg in dit bestaan
Nu ik hier alleen deze weg volg
Van dit bestaan
Ik sta hier alleen zonder vader zonder mam
Ik voel me zo klein nog kleiner dan ik ben
Niemand ziet mijn traan want deze wordt gemaskeerd door men lach
Ik voel me kleiner dan in ben
Niemand hoeft te zien hoe klein in ben
Want hoog in de lucht zijn zij er
Mijn pa en mam
Niemand ziet
Hoe zij over mij waken
Het doet zo goed
Om te geloven
Dat zij er nog zijn
Ik hoef niet meteen bang te zijn
not the time
it’s not the time to say hallo
it’s not the time to everything let go bay
it’s haven been love from the first time
but the passion from our love
has passed bay
karkas
mijn leven staat beschreven in het gelaat
het karkas van de verleden tijd
regen ( ik houw van jou )
regen , regen kom maar gouw
regendruppels ik hou van jou
ik kan wel dansen tussen je tranen door
en zingen zo vals als een katten koor
regen , regen kom maar gouw
want regen ik hou van jou
Gedicht
Een gedicht verteld meer dan duizend woorden
Het laat ons iets ontastbaars horen
Het verteld een verhaal over mij en ik
over liefde en geluk
een gedicht verteld een verhaal uit een niet bestaand sprookje
toch zijn enkele zinnen uit de waarheid genomen
een gedicht verteld meer dan duizend woorden
en nu
na al die tijd kan ik mij verwoorden
door mijn magische dichtersakkoorden
blad
Blad
O zo groen blad
Daar hoog aan die tak
Wat doe je daar zo hoog in die boom
Heb je dan zo een grote droom
Blaadje groen daar aan die tak ….
Krak
Boef daar lag je dan
Op de grond ver weg van je tak
Was de droom die je daar boven droomde
Niet het mooiste wat je droomde
Blaadje groen
Tot het volgende seizoen
4 elementen
vuur
o hemels vuur
vuur zo warm
vuur
water
o drinkbaar water
water zo herlijk om in te baden
water
lucht
het rijke zuurstof
onze levensbron
lucht
aarde
het paradijs
aarde onze aarde
het hemelse rijk
aarde
Vrienden?
ik heb vrienden
ja dat is waar
maar zijn het ware vrienden
die Facebook vrienden
zijn het vrienden
zij die in mijn msn staan
kennen ze eigenlijk wel men echte naam
heb ik vrienden
buiten mijn Facebook vrienden
daar heb ik in deze tijd het raden naar
ik zeg gedag
ik voel
dat deze droom mij vergaat
ik sta nu hier
heel alleen
de afstand te groot
zeg ik ze gedag
want ik voel dat ik het niet haal
de liefde van een vrouw
beminnend
zeg ik ze gedag
ik vraag hen waarom ik nu moet gaan
maar hij antwoord niet meer terug
hij is vergeten dat ik besta
wie ik ben
en waarvoor ik ben bestemd
spreek
spreek met je hart
laat de violen weerklinken in de nacht
laat ze klinken van liefde en van kracht
spreek
nu het kan
spreek
want hoe wil je leven
zonder de rozen om je heen
hoe wil je leven
leven zonder
zonder liefde en kracht
ik ben alleen
ik ben alleen met mij zelf naast mijn zei
ik ben alleen met de gedachten aan mij
ik ben alleen naast het lijk
dat net nog een deel was van mij
ik ben alleen met mij
ik ben alleen in de kou
het doet pijn mij te laten gaan
ik ben alleen
ik ben alleen
alleen
ik ben alleen
vérité
Je suis ici.
et vous y êtes.
avec les lumières.
sur le courir ensemble
waarheid
ik ben hier .
en jij bent daar.
met de lichten uit.
vluchtend voor elkaar
truth
I am here.
and you're there.
with the lights out.
fleeing from each other
regen oen
o het regent het regent goed
hier nu buiten
op zijne smoel
ja het regent het regent goed
wil je naar buiten doe u paraplu dan niet toe
oen
dood
voel jij je ook alleen
onder de grond
niemand die luisterde naar jou
waarom nu het
ik was
en ik ben
Leuven
Leuven leeft
dat kan men niet ontkennen
met de studente en de parken
Leuven leeft
het zit nu al in m’n bretellen
Recht voor de raap
neen verlaat mij niet
om dat je me niet ziet
ik ben hier ik sta recht voor de raap
zeg niet dat ik lieg
want de leugen dat ben jij
zeg niet dat ik bedrieg
want de bedrieger in mij ben jij
hoor niet de kreten
maar luister naar mij
hier in het duister
hoor je het geschreeuw
van de hoop
van de dromen van de dood
ik sta hier alleen
recht voor de raap
om dat je me niet ziet
neen verlaat mij niet
persoonlijk lied
zij die het leven rooskleurig zien ,
zien het niet wit zwart
zij die mijn geschreven teksten lazen ,
lazen een persoonlijk lied
of niet ?
man van 20 eeuwen oud
waarom kan ik niet verwoorden
waarom jij dichter bent bij het eind
dichter bent in mijn hart
maar waarom dan jij
waarom verliet jij mij
ik zit hier in de hoek
denkend aan toen
de nacht
hij is duister overal
ik loop op straat de stilte achterna
ik zie daar geluk in de enkele kroegen
maar ik voel het niet
zonder jou
ik zit hier in de hoek
denkend aan toen
waarom nauw jij
men hart is gebroken
hij heelt niet meer
waarom bleef je niet
niet hier dicht bij mij
ik ben gebroken
ik slaap niet meer
waarom slaat mijn hart nog
vertel mij nu
waarom je dit nu toch doet
waarom dit
verklaar het niet oke
verklaar niet dat het slijten zal
want deze pijn is realiteit
ik zit hier in de duister
te wachten op jou
een man van 20 eeuwen oud
sterretje
glinsterende ster,
daar ben je zo mijlenver weg.
je bent het leven het geluk en het bestaan,
maar morgen vroeg....
ja morgen vroeg....
is dat allemaal gedaan.
dan is het dag,
een hele dag zonder U,
mijn glinsterende ster,
daar zo mijlenver weg,
blijf je vanavond hier dicht bij mij .
vogelvlucht
ik droom van jou en ik zie vogels vliegenover mij heen
en ik droom dat ik zelf vlieg
dan vlieg ik weg dan vlieg ik weg, weg van hier.
maar ik beland weer hier in de realiteit
de vogels vliegen ja ze vliegen de verte in ze zijn een stip een kleine stip
neem mij mee naar een ander land naar het betoverende land
waar ik droom van jou nu hier naast mijn zijdicht bij mij ik houw van je lief
ik zie je graag was je maar hier ik zie vogels vliegen over mij heen
en ik droom dat ik zelf vlieg dan vlieg ik weg dan vlieg ik weg,
weg van hier. maar ik beland weer hier in de realiteit
ik zie vogels vliegen over mij heen en ik droom dat ik zelf vlieg
dan vlieg ik weg dan vlieg ik weg, weg van hier.
maar ik beland weer hier in de realiteit
ik hou van jou naast mijn zei
wanneer ik jou zie denk ik lach naar mij als je me ziet
ik houw van jou ja ik houw echt van jou
ik ben alles
ik ben alles
de regen en de douw
de gouden vlinders in men hart
ik ben
de sneeuw in mei
en de zonvloed op een onverwachte dag
ik ben de oogappel van men mama
en een tiran voor men pa
ik zing in de nacht
van de liefde en een lach
ik ben alles
zolang ik dromen mag
nooit gedacht
Niemand had ooit gedacht
Dat ik een leven zou hebben
Ik vergeet nooit wat je zij
Je bent niets je zult nooit iets zijn
Ik heb gevochten om te worden wie ik ben
Een schilder auteur en het belangrijkste een persoon
Die heeft wat hij wil
Ik hou van mijn leven
En ook van me zelf
Niemand had ooit gedacht ….
Dat ik kon verwezenlijken wie ik ben
En zal zijn
Vergeet niet
Wat je toen zij
Je bent niets en zult het nooit iets worden
Papa je had ongelijk
Tot u spijt
Ik ben meer dan jullie al geworden
Maar papa
Wees maar niet trots op mij
Want ik blijf vechten tot in de eeuwigheid
mensen moeten lief hebben
mensen moeten mensen lief hebben
net zo als ze de seizoenen aanbidden
want als we niet lief hebben kunnen we niet bidden zingen of gaan
liefde moet en zal blijven bestaan
Ferdi
Stem
Zuiverklank
Hoge noten
Ritme op woorden
De eigenaar van de stem
Ferdi
zijn stem zijn voice
Zo zuiver
Zuiverder dan de zuiverste woord
Zijn stem en zijn klank
Zij Verboden om niet aan te horen
Vader de egowist
Ik vertel je het verhaal van mijn vader
Mijn vader de egowist
Hij kon het niet halen met zijn woorden
Liet het bloed uit mijn ogen stromen
Ik kon niet spreken niet spreken van de pijn
ik kon mij niet verwoorde hield mij dom
dom voor de schijn
mijn vader de egowist
achtervolgde ons
mijn moeder verloor haast haar strijd
ik verstopte mij in de kleinste hoekjes
en die kleine hoekjes
die blijven …….
Geheim
Ik wens hem toe
Ik wens hem toe,
De angst om dood te gaan.
De angst van niet meer bestaan.
Ik wens hem toe,
De duisternis en de pijn,
De laatste ochtendzon de eeuwige maneschijn.
Ik wens hem toe,
Het lijden van de stilte.
De twijfel en het verdriet.
Want hij die mij heeft laten lijden,
Mij de blauwe plekken sloeg,
U mijnheer vergeef ik niet.
Never nooit meer,
Een onbegonnen sprookje
Ik neem je mee in een sprookje,
Een sprookje dat mij vroeger werd verteld.
Het gaat over een prins een prinses en hun dwerg.
Ze leefde in een bos,
Een bos niet zo ver weg.
Je kon er ijsjes plukken van langs de weg .
In dat bos daar vlogen vlinders,
Met sierlijke gouden vleugels.
Daar spraken de vogels,
Over de jager op pad
In dat bos,
Daar leefde de prins met zijn prinses en hun dwerg.
Ze leefde daar 10tal jaren.
Ze waren zo verliefd,
Zo een verliefd stel.
Maar ik kon het moeilijk geloven.
Wat mij ‘s avonds nog werd verteld.
De prins en prinses kregen ruzie,
Het brak uit tot een gevecht.
De vlinders verloren hun gouden vleugels.
De ijsjes die smolten een voor een weg.
Zelfs de sprekende vogels vlogen weg.
De dwerg begon zich zelf te pijnigen.
Door de prins,
Hij verloor zijn liefde bij één heks.
De prinses vond het leven onbegonnen.
Pleegde zelfmoord samen met haar dwerg.
In een dicht bijzijnde herberg.
Dat sprookje vond plaats hier niet zo ver weg.
En dat sprookje werd mij verteld.
Voor de duidelijkheid dit sprookje werdt mij nooit verteld
Een gelukkig Nieuwjaar
Een wens kus hier
Een wens kus daar
Ik wens jullie allen een gelukkig en voorspoedig Nieuwjaar
Laat al je dromen die je droomde vrij dit jaar
En maak van je leven een pretpark
Vol van suikerspinnen en van clowns
Zodat al wat je droomde
Werkelijk mag worden
Maak van dit jaar
Een jaar van mooie en stoute dromen
En blijf dromen
Een fijn en gelukkig Nieuwjaar
We spelen het samen voor mekaar