Dit is het laatste

 

dit is het laatste

het laatste woord dat ik je schrijven zal,

mijn laatste bericht dat zo veel vertellen zou,

een jaar vol met ups en downs,

het heeft zo veel los gemaakt,

de dood was de mantel die ik dit jaar ongevraagd te dragen kreeg,

het heeft me bang gemaakt,

voor wat ik nog verliezen zal.

en misschien nooit meer terug te zien krijgen zal,

het levenslicht heeft met me dit jaar de dood bestreden,

tranen van geluk en rouw ze zijn  allemaal gerold geweest,

geboorten en dood een dun lijntje in het leven.

een dun lijntje op ieders weg.

dit is het laatste

het laatste woord dat ik je schrijven zal,

liefs en tot één volgend jaar...

 

2015 ik pak je nog wel terug

 

ik ben blij dat het over is

dat het tussen ons is gedaan.

je bent voor mij een last geweest,

ik heb je vaak gehaat.

ik ben blij dat je er binnenkort niet meer bent,

dat je tot mijn verleden hoort,

je hebt mij zo veel afgenomen.

2015 ik pak je nog wel terug.

in de straten van mijn land 2

in de straten van mijn land
speelt het orkest van het zorgenlied
met mevrouw Winter als dirigent
en Daantje als speler van de trompet
Hope en Lieselot zijn de marionetten van dienst
en yoschi is de trommelaar van het zorgen lied
mama staat opwacht ze heeft het marcheren verleerd
en ik ben de bedenker van het zorgen lied van weleer
de stokjes vliegen omhoog en de noten zweven er tussen,
het weer is prachtig tussen al die warme sneeuwvlokjes
de poorten zijn open naar een wereld van mij alleen
er is geen inkom te betalen de eeuwigheid is er gegarandeerd

Hier leef ik voor

Hier leef ik voor hiervoor ben ik gemaakt
Een wereldje mijn wereldje dat kunst meer maakt
Meer dan een weekendje in de zomer of meer dan een ga je iets mee drinken
Het liefst ben ik daar waar mijn wereldje groot is daar waar ik word bemind
Mijn wereldje met potloden klei of penselen dat is het leven mijn leven mijn kunst en poëzie

Men zegt

Men zegt jij hebt een gave,
Men vraagt me van wie leer jij dat,
En hoe kom jij aan die woorden,
Slaap je wel voldoende s'nachts,
Vertel mij waarom wil jij geen kunstenaar worden?
Of waarom verkoop jij geen werk,
Dan is mijn antwoord altijd het zelfde gebleven
Ik ben verliefd op mijn werk,

en liefde verkoop ik niet...

In de straten van Parijs

In de straten van Parijs,
Waar de gevels rood zien van het bloed,
Weerklinkt een zacht gefluister,
Weerklinkt een krachtig lied,
De Marseillaise verlicht de donkere straten,
Waar de dood tussen de mensen leeft,
Wat terreur van ons niet kan ontnemen,
Is vaderlandse trots en eer.
In de straten van Parijs,
Waar oorlog heeft gewoed,
Daar blijft de 3 kleur fier wapperen,
In de nacht van dood en terreur,
En als de zon Parijs weer zal verlichten,
Dan nog zullen wij niet breken,
Parijs de stad ter liefde,
Zal weer herleven,

Je suis Paris

ik leef

Ik kan wat ik doe, ik ben wie ik ben
ben altijd mezelf gebleven en dat is de perfectie van mezelf
Ik groei nog elke dag
en ik weet met alles wat ik doe
de foute en goede dingen
ik leef

Mijn woorden zijn maar woorden

Mijn woorden zijn maar woorden,
De zinnen zijn maar zinnen,
Het is voor de verteller,
Die ze afbreekt of laat verstillen.
Het is maar een gegeven,
Een woord voor een stem,
Je kan snakken naar meer antwoorden of er van vluchten als de hel,
Dat is het mooie van dit alles,

het is meer dan poëzie,

het is een schatkist aan verhalen voor hen die mij geloven of het zien.
Leven aan de dichterlijke vrijheid de liefde en muziek,
Mijn woorden zijn maar woorden,
Mijn zinnen poëzie.

Herfst

De bladeren vallen monotoon uit de lucht
En belande zachtjes op de grond
De bomen worden kaal en troosteloos
De aarde kleurt geel oranje rood bruin,
De wereld lijkt stilaan te sterven,
Was de zomer maar nog niet uit mijn lijf
Dan kon ik springen als een klein kind in de bladeren die vallen
Geen bang voor de dood en het verdriet
Een herfst om nooit te vergeten
Als een klein kind zonder zorgen.

Daar ben jij ( Deel 3 )

Ze leeft

ze leeft

ze leeft,
ik voel het als de wind door mijn haren waait.
als de dag de nacht verslaat,
ze leeft,
ik zie haar in mijn dromen,
en hoor haar in het gras
ik zie haar schaduw in de bomen,
ze leeft...
in mijn hart

Tante Magda

De dood legt een sluier van verdriet
Een gemis dat eeuwig zal duren
Straten bij dag ze stellen niets meer voor
Tranen als regen tranen zo zout
Je bent in een wereld die ik niet ken
De dood is niet duivels ze trekt geen partij
Maar als ik met de dood toch kon onderhandelen
Dan was jij er nog niet bij
Je bent iemands dochter een moeder en vriendin
Voor mij ben jij mijn tante die ik een leven lang bemin
Je hebt me leren leven
Je bent mijn vriendin
je bent mijn beschermer ook al ben je er nu niet meer
Hoog boven de wolken zul jij over ons waken
Met aan je zijde je vader en mijn grootvader
En als de tijd dan rijp is en ik de wereld zal verlaten
Dan weet ik dat jij er staat en met me weer zult praten.

vlinders

Zoals vlinders vliegen in de lucht
Zo zal ze mee sterven met de zomer
We merken de vlinders niet op een zomer lang
Tot de aarde weer troosteloos en misvormd er bij ligt
Dan zijn de vlinders het eerste wat je mist
Was de zomer al maar terug

ik leef om te sterven ik sterf omdat ik heb geleefd

ik leef om te sterven

ik sterf omdat ik heb geleefd

alles wat dit leven de wereld heeft gegeven is wat mijn hart en mijn creativiteit tot hun bezat

ik heb geleefd naar mijn vermogen,

naar mijn kunnen waar iedereen twijfel naar had

ik leef om te sterven

ik sterf omdat ik heb geleefd

het is enkel wat ik achterlaat

dat mij de eeuwigheid geeft

erfenis

Als ik er morgen niet meer ben
Mijn creativiteit samen met mij gestorven is
Dan laat ik achter wat mij mijn hele leven lief was
Mijn erfenis

mens vs mier

De mieren werken als mensen
Maar de mensen niet als mier
Wij werken om te werken
En de rode cent die je daarbij verdiend
De mieren tillen als mensen
Maar de mensen niet als mier
We tillen één kilootje en pauzeren daarna voor een kwartier
De mieren zijn net als mensen
Maar de mensen niet als mier
En zo kan je beamen
De mens is een nutteloos dier
We bouwen kerken moskeeën en huizen
Maar denken nooit eens aan het leven dat we rooien van een mier
De wereld zou veel mooier zijn
Zonder ons de mens en meer mier

papa leer mij

Mijn eerste stapjes
Mijn eerste woordjes
Mijn eerste keer zie ik fiets zonder wieltjes
Mijn eerste keer naar het kleuterklasje
Mijn eerste keer in het grote bed
Mijn eerste keer zelf tandjes poetsen
Of zie ik schrijf zelf mijn naam
Mijn eerste sommetjes
Mijn eerste kunstwerk
Mijn hoe moet ik mezelf nu leren scheren
En van wat doet dat haar nu daar
Mijn eerste keer hoe doe ik dat
Vertel mij eens van de bloemetjes en bijtjes
Ik heb mezelf veel geleerd
Want wat enkel een vader Kent
Heeft mijn vader zijn zoon nooit geleerd
Ik heb mezelf leren scheren
En mama moest me vertellen waarom staat dat haar nu daar
En als ik eens weer zat te knoeien
Dan wist ik mijn mama vervangt wel jou
Ik ben grootgebracht tussen enkel vrouwen
En ik besef ik ben zo veel sterker zonder jou
Zonder de ik haat je zoon
En was je maar nooit geboren
Ik ben zo veel meer dan jou geworden
Onder de vleugels van moeders liefde

Als ik vanavond sterven zal

Als ik vanavond sterven zal
Dan hoop ik dat de avond niet eeuwig zal blijven duren
Dan hoop ik dat ik zweven kan
En kan gaan spoken bij de buren
Als ik vanavond sterven zal
Niet dat ik dat nu zou willen
Dan hoop ik dat ik roem en bekendheid opstrijken kan
Zodat niemand mij zal vergeten
Als ik vanavond sterven zal...
Dan heb ik het eeuwige leven

mijn wereld

ik toverde met mijn potloden een wereld,
een met papieren rozen en chocolade regen,
ik toverde een wereld waar bomen nooit kaal worden,
waar de rivieren rode limonade stromen en vogels nooit naar het zuiden moeten trekken.
met mijn potloden toverde ik een wereld,
waar bekend zijn niet speciaal meer is,
waar zondag echt zondag is,
en maandag niet bestaat.
ik toverde een wereld,
waar ik in een hoge toren woon waar niemand me zien kan,
waar ik de wereld zijn kleuren kan aanpassen aan mijn gevoel.
ik tover een wereld,
onvolmaakt voor jullie,
onvolmaakt voor de slaven van deze maatschappij.
ik toverde een wereld,
speciaal alleen en alleen voor mij,
want in mijn hoofd woon ik in een andere wereld,
een wereld waarin oorlog niet bestaat,
waar dood zijn niet voor eeuwig is,
en leven dan voor altijd is.
ik toverde een wereld.

Tante Magda

Ergens ver weg in je dromen,

Een plek waar niemand tot bij jou kan komen,

Daar zit je te vechten tegen de pijn,

De pijn die je ook dit keer zult overwinnen!

Je ligt daar ergens diep verzonken in dromenland,

Dromen die we niet kunnen zien of horen,

Je bent sterk!

De sterkste van onze familie.

Mijn heldin mijn 3^de moeder,

Mijn tante mijn behoeder,

Maar bovenal een goede vriendin,

Je was er altijd al heel mijn leven,

En dat zal nog bij ons een leven lang leven,

 

Ik  ben trots op jou!!!

Mijn Tante Magda.

als de avond valt ( in de straten van mijn land )

als de avond valt in de straten van mijn land,
dan gaan de papieren rozen slapen,
branden de vuurvliegjes en stoppen de vogels een nacht lang
als de dag ons welterusten zal toewensen
dan slapen de vissen met haar mee,
dan waken de sterren van mijn helden
over mijn aarden en zee,
als de avond valt in de straten van mijn land
dan kan ik vol overgaven verdwalen tussen mijn satijnen lakens aan het meer,
mijn land mijn kleine wereld
een paradijs voor de mens,
dat ik stukje voor stukje
stofdeeltje per stofdeeltje
aan de normale mensen wereld zal geven

Engeland

 

de wint waait door haar haren,

zijn handen beminnen de vormen van haar lijf,

warme kussen en adem stoten in haar nek,

de wint waait door haar haren,

met de horizon ver achter hem,

beminde kussend vrijend aan het water,

liefde is wat de nacht brengt,

tijd is verloren gegaan aan de waterkant,

de tijd is eventjes versmoord,

tot aan de andere kant van het water...

weer land tevoorschijn komt.

Engeland.

koning in eigen hoofd

koning in eigen hoofd
kluizenaar in het dagelijkse leven
regerend over een revier van creativiteit
slaaf van de maatschappij
opperhoofd van zijn eigen wereld
zwerver in dit Belgiës land
koning in eigen hoofd
en dat zal zo een leven lang blijven
in een land genaamd de mijne
waar ik gevlogen ben gevallen en weer opgestaan
daar heb ik de fundamenten van mijn creativiteit gebouw
en zal ik altijd de toevlucht toe vinden

een Utopia

Een eigen wereldje,
Een plek voor mij alleen,
Ze kan bestaan,
Niet in dit universum,
Of verder...
Ze bestaat maar niemand die ze ziet,
Niemand die ze voelt,
niemand die ze bemind.
Ze zit gevangen in mijn hooft,
Ze zit gevangen in mijn fantasie,
Een wereld zonder oorlog,
Een wereld zonder dictatuur.
Mijn wereld,
Zonder vervuiling zonder haat en moord,
Een wereld waar de bergen nog groen zijn en de rivieren nog blauw.
Een eigen wereld,
Een plek voor mij alleen,
Ze kan bestaan,
Maar niet in jullie ogen,
Ze is nog niet klaar voor een nieuwe wereld,
Ze is nog niet klaar voor een nieuwe tijd.
Een eigen wereld,
Ik heb ze gecreëerd,
Ze staat klaar voor bewoond te worden,
Maar nu is het aan jullie.

toveren

Toveren met kleuren,
Tover ik een maatschappij,
Zonder hoog beklede mensen,
Een wereld nieuw voor jou en mij,
Geen machtsposities meer op deze wereld,
En iedereen een warm bed,
Dat is er wereld die ik wil kleuren,
Dat is een wereld waarin jij welkom bent.

Vaderliefde

Vadersliefde is vaders hand,
Vaders knuffels in knelverband,
Vaders hart is bijna dood voor mijn ogen,
Vaders woorden daarvoor ben ik gaan lopen,
Vaders kunnen is voor mij te min,
Ik ben wat jij nooit zult worden...
Mama's lieveling,

Whyloena

Whyloena
Nonkels lieveling
Nonkels grootste fan
Spelend geweld
knuffelheld
Whyloena
Mijn zorgenkind
Mijn lieveling
Prinsessenboon muis heldin
Altijd nonk hier en nonk daar
Het afscheid nemen valt altijd zwaar
Mijn prinsessenboon mijn grootste fan
Bewondering voor jou als madam
Als je ooit groot wordt
Een prachtige vrouw
Dan hoor ik je al zeggen
Nonkel ik hou van jou
Met de tranen in mijn ogen
Schrijf ik voor jou dit gedicht
Om dat ik weet je enigste nonkel dat blijf ik

HSP

Vrienden die huilen
Vrienden met verdriet
Ik kan hun pijn voelen
Ik voel hun verdriet
Mensen die boos zijn
Mensen met pijn
Ik kan als angst in een hoekje kruipen
Of hun heler zijn
Dieren die sterven
Als is het een kleine mier
Ik kan dan dagenlang huilen
En mee sterven van verdriet
En dat noemt men dan hoog gevoelig zijn
Bij het huilen om een mier
Maar wat als iedereen zo zou zijn
Was dan de mens niet wat meer geliefd

ik ben jou geest in een fles

ik ben jou geest in een fles,
maak al je wensen en dromen waar,
ik kleur de wereld voor jou rozen,
of maak je de rijkste mens op aard.
ik ben jou geest in een fles,
waar wil je heen vandaag,
ik neem je op reis op mijn vliegend tapijt,
ik maak van jou de gelukkigste mens die er bestaat.

mijn verleden

Vandaag is vandaag,

Wat gisteren was is geweest,

Dat word mij altijd verteld,

Maar niemand heeft mijn leven geleefd.

Vandaag ben ik naar het verleden aan het kijken,

En zie dat ik al zoveel heb beleefd,

Slagen, verwondingen, littekens op mijn lichaam en ziel,

Ik heb zoveel meegemaakt,

Ik ben nog altijd zeer fragiel,

Maar als ik kijk naar de toekomst,

Dan zie ik nog steeds een wit groot blad,

Dat vraagt om gevuld te worden,

Met mijn dromen voor morgen.

nooit meer ( papa )

Nooit meer zal papa Me slaan,
Nooit meer zal ik smeken,
Nooit meer zal hij recht opstaan en mij het zwijgen commanderen.
Nooit meer hoef ik bang te zijn voor het Monster dat in mij leeft,
Want hij verloor de oorlog,
Tegen mijn intens geloof,
hij  zal nooit een betere papa zijn,
hij zal nooit een vader voor me zijn,

Nu sta ik hier uit de schaduw in het licht,

een toekomst waarin hij geen verleden meer heeft,

een toekomst waarin hij er niet meer is..

de lente

Daar is de lente
Met de bloesems aan de bomen
En de pastelkleuren op straat
Weer de krolse katten
het is lente…
ik voel het in mijn haren
Zie het aan mijn kleren
Ruik het aan de lucht
met mijn blote voeten in het gras
de dauw tussen mijn tenen voelen
de vogels die terug komen van het zuiden met hun hemelse muziek
ja daar is de lente
veel te lang van weggeweest
wees welkom nieuwe gevoelens
wees welkom nieuwe kleur
de lente kleeft al op mijn huid
en daar komt niemand onderuit

de invulling

de zon
het licht
de nacht
duisternis
het leven dag na dag
de invulling van ieders hart

handen af van mijn wereld

handen af van mijn wereld,

die ik heb gecreëerd in de eenzaamheid,

handen af van mijn creaties,

mijn verzen mijn proza.

handen af van mijn gezegende talenten,

mijn wereld,

mijn toekomst,

handen af van mijn droom,

blijf uit mijn gedachten,  

mijn hart mijn leven,

dit geluk is mij gegeven en is alleen van mij.

Akire

laat me los jij Akire,

en voel mijn gelukzalige haat,

haat om wie je bent gelukzalig om wat je nu meemaakt.

laat me los jij Akire,

na al die jaren,

ik zal pas vrede in mij vinden als de aarde je zal verbouwen.

dropbox voor het verleden

ik draag mijn verleden met me mee,

er bestaat geen dropbox voor al deze herinneringen,

dat bestaat spijtig genoeg niet,

want als het bestond dan kon ik het verleden vergeten,

en was het leven een en al muziek.

ik bemin

ik bemin het niet normaal zijn,

het eigen van mijn gevulde wereld,

geen moeten geen laten,

gewoon ik en mijn innerlijke zelf,

mijn vluchtweg van jullie wereld,

een wereld die niet de mijne is,

een wereld die ik niet bemin ,

jullie wereld zo stil en dood,

en toch zit ik gevangen in de klauwen van jullie handen,

gevuld van angst en haat,

haat om wat gebeurt is en angst om wat nog komen gaat.

ik bemin het niet normaal zijn,

het eigen van mijn gevulde wereld,

geen moeten geen laten,

een vluchtweg weg van jullie wereld,

dag vreemde, dag vader

dag oude man

dag vreemde op straat

ik weet wel dat je me kent

maar kennen doe ik jou niet

dag vreemde voor mij

dag vader

dag verleden

dag haat

je bent wat je bent " niets "

wat moet ik?

wat moet ik hen later vertellen?

als ze vragen naar hun opa,

moet ik hen vertellen wie hij is,

wat hij deed waar hij nu leeft en waarom ik hem niet meer zie?

of moet ik een verhaaltje verzinnen over opa als superheld?

wat moet ik hen vertellen?

dat zit al in mij gedachten te spelen,

want ik heb het ook meegemaakt,

maar mijn opa's zal ik nooit kennen,

zij waren al engelen voor mijn bestaan,

kon ik dat ook maar zeggen,

het zou voor mij heel simpel zijn,

jullie opa is dood...

je bent

je bent mijn landschap,

mijn rivieren,

waar jij bent daar kom je mij tegen,

je bent de zon die brand op mijn huid,

het  natte gras dat mijn voeten streelt.

23

23jaar al

Maar nog altijd niet volwassen

Ik spring nog wel eens in de plassen en klim nog eens in een boom

Ik speel nog graag verstoppertje

Of pluk bloemetjes uit het riet

23jaar al

Wie kan dat nu geloven

Kindertijd verlopen

Kindertijd gedaan

maar zou je me geloven als ik zei daar trek ik mij niets meer van aan

een hemel

als ik kijk naar de hemel,
dan zie ik niet wat jij ziet.
ik zie geen eeuwig leven,
ik hoor geen engelenmuziek.
als ik kijk naar de hemel,
dan zie ik enkel wolken,
met hier en daar een vogel,
en soms een hemel vol verdriet.
als ik kijk naar de hemel,
dan denk ik niet spontaan aan de doden,
want daar leven geen doden,
enkel de regen en de wolken.
want mij geliefde hier beneden,
zij die de rustplaats onder de aarde kregen,
die leven nog steeds voort,
enkel in mijn hart en in mijn hoofd.

mijn raampje

aan het raampje van mijn venster
waar heel de wereld niet weet van mijn bestaan.
daar zit ik gevangen in sprookjes,
daar zit ik gevangen in mijn bestaan,
aan het raampje van mijn venster,
daar waar alles veilig is,
daar ben ik vrij naar behoren,
daar leef ik naar mijn eigen zin.

ik ben jong " en doodgaan doe ik niet''

ik ben ouder,

ouder dan gisteren,

maar in mijn hoofd blijf ik fris en jong.

ik mijn hoofd zal ik nooit oud zijn,

ik zal nog op mijn tachtigste touwtje springen of hinkelen in het park,

in bomen klimmen of bloemen plukken aan de straatkant.

ik ben ouder ,

ouder dan gisteren,

maar zal eeuwig jong blijven,

want ouder worden doe ik niet,

ik kan nog genieten van de sneeuw,

of van een lieveheersbeestje op een blad,

van kleurrijke etalages,

of van het goede nieuws in de krant,

ik ben eeuwig jong,

ouder worden doe ik niet,

ik zal nog in het rusthuis op de rug springen van elke zuster,

of verstoppertje spelen in de lindekast,

want als je ouder wordt dan ben je dichter bij de dood,

en doodgaan dat doe ik niet...